Podręcznik

2. Definicje wzmocnienia

2.2. Dysponowane wzmocnienie mocy

Dysponowane wzmocnienie mocy G_A jest stosunkiem dysponowanej mocy wzmacniacza P_LA do dysponowanej mocy generatora P_GA:

$\mathrm{G_A(\Gamma _G,[S])=\frac{P_{LA}}{P_{GA}}};$

(2-11)

Wzmocnienie mocy staje się dysponowanym, gdy w obu wrotach wzmacniacza uda się uzyskać stan dopasowania energetycznego:

$\Gamma _1=\Gamma _{G}^{*};\, \, \Gamma _2=\Gamma _{L}^{*};$

(2-12)

Po uwzględnieniu powyższych warunków otrzymuje się następujące wyrażenie:

$\mathrm{G_A=\frac{\left | S_{21} \right |^{2}(1-\left | \Gamma _G \right |^{2})}{\left | 1-\Gamma _G S_{11}\right |^{2}(1-\left | \Gamma _2 \right |^{2})}};$

(2-13)

Przekształcając dalej otrzymuje się zależność określająca MAG (ang. Maximum Available Gain)- maksymalne wzmocnienie mocy tranzystora:

$\mathrm{G_{AMAX}=MAG=\left | \frac{S_{21}}{S_{12}} \right |(K-\sqrt{K^{2}-1})};$

(2-14a)

Wprowadzenie do zależności współczynnika stabilności K nadaje jej nowe znaczenie. Łatwo zauważyć, że gdy współczynnik K<1 nie można korzystać z wyrażenia (2-14a) W tym przypadku można oszacować maksymalną wartość wzmocnienia korzystając z wielkości nazwanej maksymalnym stabilnym wzmocnieniem MSG (ang. Maximum Stable Gain):

$\mathrm{MSG=\left | \frac{S_{21}}{S_{12}} \right |};$

(2-14b)

Uzyskanie wzmocnienia równego MSG jest praktycznie niemożliwe ze względu na konieczność zachowania określonego marginesu bezpieczeństwa przed samowzbudzeniem wzmacniacza.