Podręcznik
5. Wzmacniacz mocy
5.9. Współczynnik szumów wzmacniacza
Analizując proces odbioru sygnału dochodzi się do wniosku, że stosunek S/N mocy sygnału S do mocy szumu N jest miara jakości odbioru. Stosunek ten ulega degradacji w każdym procesie wzmacniania, czy przemiany częstotliwości. Fakt ten pozwala wprowadzić pojęcie współczynnika szumów F przyrządu. Przyjmijmy dalej, że szum na wejściu wzmacniacza Ni pochodzi od dopasowanego rezystora R umieszczonego w temperaturze T=290K.
Rys.7.20. Sygnał i szum na wejściu i wyjściu obwodu.
Współczynnik szumów F wzmacniacza o wzmocnieniu G i zastępczej temperaturze szumów Teq definiowany jest następująco:
(7-44) |
Aby znaleźć związek między współczynnikiem F i zastępczą temperaturą szumów Teq należy przyjrzeć się dokładniej procesowi wzmacniania. Sygnał wejściowy Si zostaje wzmocniony do wartości So=SiG. Moc szumu Ni=kT0B (T0=290K) zostaje także wzmocniona G razy. Do tak wzmocnionego szumu dodaje się szum własny wzmacniacza. Tak więc na wyjściu moc szumów No równa będzie:
(7-45) |
Proporcje wzmacnianego szumu i sygnału ilustruje rys.7.21:
Rys.7.21. Sygnał i szum na wejściu i wyjściu wzmacniacza.
Współczynnik szumów wzmacniacza równy jest:
(7-46) |
Współczynnik ten wyrażany jest także w decybelach:
(7-47) |
Porównanie zdefiniowanych wielkości zestawiono w Tabeli 7.2.
Tabela 7.2: Zestawienie różnych wartości temperatury szumów T[K], współczynnika szumów F[-] i współczynnika szumów wyrażonego w decybelach FdB[dB].