Podręcznik

Podstawowa teoria filtrów opisuje filtry dolnoprzepustowe. Popularnym jest filtr o charakterystyce maksymalnie płaskiej - Butterworth’a, opisanej następującą zależnością: 

gdzie N jest liczbą elementów filtru. Ważnym parametrem filtru jest „stromość” jego charakterystyki w obszarze przejścia z pasma o małym tłumieniu do pasma o tłumieniu dużym. Zgodnie z teorią „stromość” charakterystyki rośnie z liczbą elementów. 
Teoria filtru o charakterystyce zafalowanej, z jednakowymi maksymalnymi odchyleniami oparta została o teorię wielomianów Czebyszewa. Filtry tego rodzaju nazywane są filtrami o charakterystyce Czebyszewa. Tłumienie tych filtrów opisuje się zależnością:

T_N jest wielomianem Czebyszewa N-go rzędu:

Wielomian T_N charakterystyczny jest tym, że dla zakresu pulsacji ${\omega }/{\omega _C}\leq 1$ jego wartość mieści się w granicach $-1$, natomiast poza tym zakresem, dla ${\omega }/{\omega _C}> 1$ wartość $T_N(\omega /\omega _C)$ rośnie monotonicznie. W zakresie pulsacji ${\omega }/{\omega _C}< 1$wartość funkcji $T_N(\omega /\omega _C)$ „faluje”, a wartość zafalowań może być kontrolowana.