Podręcznik
5. Modulacja cyfrowa
Przy transmisji sygnałów cyfrowych stosujemy modulację impulsową, zwaną też inaczej modulacją cyfrową. Sygnał cyfrowy ma rozmaitą formę. Sygnały transmitowane w systemach komputerowych mają kształt pokazany na rys.9.15, nazywane są binarnymi.
Kolejne cyfry ciągu generowane są z wielką regularnością, w rytm impulsów zegara. Wszelkie procesy obróbki sygnałów cyfrowych po stronie nadawczej, jak obróbka po stronie odbiorczej odbywają się synchronizowane z zegarem.
Uformowane binarne ciągi liczbowe składają z zer i jedynek. Kształt impulsów bywa zróżnicowany w zależności od użytego kodu. Na rys.9.15 pokazano trzy przypadki:
A. Ciąg cyfr unipolarny w kodzie NRZ (ang. Non-return-to-zero ).
B. Ciąg cyfr unipolarny w kodzie RZ (ang. Return-to-zero).
C. Ciąg cyfr bipolarny w kodzie NRZ (ang. Non-return-to-zero ).
Połażenie zer i jedynek określamy według następującej reguły:
• Dla kodu unipolarnego ,
• Dla kodu bipolarnego
Rys.9.15. Cyfrowe sygnały binarne ciągu cyfr na tle impulsów zegara.
A) Ciąg cyfr unipolarny w kodzie NRZ,
B) Ciąg cyfr unipolarny w kodzie RZ,
C) Ciąg cyfr bipolarny w kodzie NRZ .
Przy transmisji sygnałów cyfrowych stosujemy modulację impulsową, zwaną inaczej modulacją cyfrową. Używamy też nazwy kluczowanie.
Wyodrębnia się 3 główne techniki modulacji cyfrowej:
• Kluczowanie amplitudy ASK (ang. Amplitude-shift keying)
• Kluczowanie częstotliwości FSK (ang. Frequency-shift keying)
• Kluczowanie fazy PSK (ang. Phase-shift keying)
W rozmaitych rozwiązaniach często stosowane są równocześnie 2 techniki, np. modulacja amplitudy i fazy, ASK+PSK.
W kolejnych punktach wykładu omówione zostaną podstawowe cechy wymienionych sposobów kluczowania.