Podręcznik

3.2. Nadajnik i Odbiornik

Opiszemy teraz nieco dokładniej układ i funkcje nadajnika. Dobrze odseparowany od obciążenia lokalny oscylator LO wytwarza sygnał sinusoidalny o niewielkim poziomie mocy (poniżej 1 W). Sygnał ten skierowany jest do układu modulatora – rys.3.18.

Rys.3.18. Schemat ideowy nadajnika radiolinii.

Do modulatora kierowany jest także sygnał niosący informację. W niektórych przypadkach, gdy wykorzystujemy modulację częstotliwości, sygnał z informacją kierowany jest do oscylatora aby modulować jego częstotliwość. Jednak najczęściej układ modulatora – kombinacja sprzęgaczy i diod Schotky’ego - umieszczony jest poza oscylatorem. 
Sygnał wyjściowy modulatora jest zwykle filtrowany. Do dalszej obróbki wybierane są rozmaite wstęgi, niekiedy z nośną, niekiedy bez nośnej. 
Poziom mocy sygnału zmodulowanego jest zwykle niewielki i przed dotarciem do anteny sygnał jest silnie wzmacniany. Poziom mocy kierowanej do anteny jest rozmaity. W przypadku nadajników telewizyjnych sięga 100 kW, w przypadku telefonów komórkowych, z których prawie wszyscy korzystamy, może sięgać 1 W.
Schemat ideowy odbiornika radiolinii pokazuje rys.3.19. Moc sygnału odebranego przez antenę odbiornika jest zwykle niewielka. Jest ona wzmacniana przez specjalnie konstruowane wzmacniacze niskoszumne.

 Rys.3.19. Schemat ideowy odbiornika radiolinii.

Sygnał po wzmocnieniu podany jest zwykle do mieszacza diodowego, wraz z sinusoidalnym sygnałem lokalnego oscylatora, w celu obniżenia częstotliwości. Po odpowiedniej filtracji sygnał o częstotliwości pośredniej f_IF jest kolejny raz wzmacniany i poddany detekcji. Proces przemiany częstotliwości może być kilkakrotnie powtarzany.