Podręcznik
4. Wtórnik emiterowy
4.1. Małosygnałowe właściwości wtórnika emiterowego
Jak wynika z wcześniejszych rozważań, dobry wtórnik powinien mieć:
- jak największą rezystancję wejściową rwe,
- jak najmniejszą rezystancję wyjściową rwy,
- wzmocnienie napięciowe ku możliwie bliskie jedności,
- dużą wydajność prądową, czyli możliwość wysterowania obciążenia o małej rezystancji.
Rys. 5: Schemat zastępczy wtórnika emiterowego dla przebiegów zmiennych
Na rys. 5 jest pokazany schemat zastępczy wtórnika emiterowego, właściwy dla doprowadzanych do jego wejścia przebiegów zmiennych . Wszystkie napięcia zasilania i kondensatory zostały na razie potraktowane jako zwarcia, natomiast kolorem zielonym oznakowano, "zwiniętą" do jednego oporu RB, zastępczą rezystancję obwodu polaryzacji bazy (o ile została zastosowana) - w ten sposób będzie można łatwo pokazać jej wpływ na podstawowe parametry małosygnałowe wtórnika: rezystancję wejściową rwe, rezystancję wyjściową rwy oraz wzmocnienie napięciowe zwykłe kuo i wzmocnienie napięciowe skuteczne ksuo.
[1]) W niniejszym opracowaniu posłużono się modelem tranzystora opisanym w dodatku 2.