Podręcznik
1. Przeznaczenie stabilizatorów napięcia stałego i ich najważniejsze parametry
1.3. Nominalny (projektowy) zakres prądów obciążenia
Każdy stabilizator napięcia jest projektowany tak, aby był w stanie dostarczyć do obciążenia pewien wymagany prąd IOMAX, przy napięciu wyjściowym UWY mieszczącym się w określonych granicach w stosunku do napięcia nominalnego EWY.
Najczęściej stabilizatory są projektowane w taki sposób, aby można było zupełnie odłączyć od nich obciążenie, ale zdarzają się też rozwiązania, które dla poprawnego działania muszą być obciążone prądem nie mniejszym niż IOMIN.
Sytuacja, w której z wyjścia stabilizatora jest pobierany prąd IO > IOMAX nazywa się przeciążeniem stabilizatora a sytuacja, gdy IO < IOMIN to jego niedociążenie. Zarówno w sytuacji przeciążenia, jak i niedociążenia stabilizator, w zależności od jego konstrukcji, może się zachowywać różnie. Niektóre stabilizatory w stanie przeciążenia lub niedociążenia "tylko" nie zapewniają na swoim wyjściu oczekiwanego napięcia, inne mogą nawet ulec uszkodzeniu. Aby temu zapobiec, często stosuje się specjalne zabiegi, które chronią stabilizator przed zniszczeniem przy obciążeniu prądem innym, niż z prąd nominalnego zakresu IOMIN ... IOMAX.
Zakres dopuszczalnych prądów obciążenia powinien być zawsze określany dla sytuacji najgorszej. Na przykład stabilizator musi móc dostarczyć do obciążenia co najmniej wymagany prąd IOMAX wtedy, kiedy napięcie na wejściu stabilizatora jest najmniejsze z zakładanego przedziału, czyli gdy jest równe UWEMIN. Jednocześnie, gdy napięcie wejściowe wzrośnie do maksymalnej wartości UWEMAX, a pobierany ze wyjścia stabilizatora prąd nadal będzie wynosił IOMAX, stabilizator nie może ulec zniszczeniu.