Podręcznik

Jako źródło napięcia UREF można zastosować prosty układ z diodą Zenera, jednak czyni się tak rzadko.  Najczęściej źródłami napięcia odniesienia są dosyć rozbudowane układy, zapewniające dużą stabilność temperaturową, a także odporność na zmiany napięcia zasilania całego układu (należy tu zwrócić uwagę na to, że źródło odniesienia musi być zawsze zasilane z niestabilizowanego napięcia U_WE!). Ta odporność jest bardzo często głównym wyznacznikiem wartości współczynnika stabilizacji, przez co najczęściej wyliczenie go przy pomocy prostych zależności jest bardzo trudne lub wręcz niemożliwe.

Jeśli jednak jako źródło napięcia odniesienia zostanie zastosowana dioda Zenera, współczynnik stabilizacji jest identyczny, jak w poprzednich układach, lub wręcz gorszy. Rozpatrzmy dwa przypadki:

1. W układzie zastosowano „pełne” sprzężenie zwrotne, czyli R_F1 = 0 lub R_F2 = ∞. Wtedy U_WY = U_REF. Jeśli na napięciu U_REF „ślad” po zmianach (np. tętnieniach) napięcia wejściowego wynika z jego własnego współczynnika stabilizacji, na wyjściu całego układu sytuacja nie może być lepsza: wszak – jak wspomniano wcześniej – napięcie wyjściowe ciągle powtarza napięcie U_REF. A więc współczynnik stabilizacji całego układu, definiowany jako S_U = ΔU_WY / ΔU_WE musi być taki sam, jak S_UREF źródła napięcia odniesienia.

2. Sprzężenie zwrotne jest „niepełne” i UW_Y > U_REF. W takiej sytuacji napięcie U_WY „mnoży się” wobec U_REF w stosunku (R_F1 + R_F2) / R_F2, i tak samo dzieje się z zakłóceniami na jego zaciskach. A więc ewentualne zmiany napięcia wyjściowego stabilizatora, spowodowane zmianami napięcia na jego wejściu, są zwielokrotnione. Współczynnik stabilizacji całego układu S_U wobec współczynnika stabilizacji źródła napięcia odniesienia SU_REF wynosi:

$S_U=S_{UREF}\cdot\frac{R_{F1}+R_{F2}}{R_{F2}}$

czyli jest gorszy niż współczynnik stabilizacji źródła napięcia odniesienia.