Podręcznik
3. Fale elektromagnetyczne
Fala elektromagnetyczna to rozchodzące się w przestrzeni zaburzenie pola elektromagnetycznego. Pole to ma dwie składowe elektryczną i magnetyczną. Właściwości fal elektromagnetycznych silnie zależą od ich długości. Dlatego podstawowym parametrem klasyfikacji fal radiowych jest ich długość. Długość fali λ jest związana z jej częstotliwością f następującą zależnością:
 |
gdzie ν oznacza prędkość propagacji fali w ośrodku. Prędkość ta nie może przekraczać prędkości c propagacji światła w próżni, która wynosi około 3·108 m/s i jest nazywana prędkością światła w próżni.
Prędkość propagacji fali elektromagnetycznej w wodzie wynosi około 0,75 prędkości światła w próżni i zależy od parametrów fizykochemicznych wody, a także częstotliwości fali.
Prędkość propagacji światła w szkle jest zależna od rodzaju szkła i długości fali, wacha się w zakresie od około 0,53 do około 0,71 prędkości światła w próżni.
Do fal elektromagnetycznych zalicza się zarówno fale radiowe jak i fale światła widzialnego i niewidzialnego. Klasyfikację fal elektromagnetycznych używanych w telekomunikacji przedstawiono na rysunku 2.5.
Rys.2.5. Klasyfikacja fal elektromagnetycznych używanych w telekomunikacji