Podręcznik

5.6. Synchroniczny Ethernet

W poprzednim podpunkcie wskazano, że ramki ethernetowe zawierają pakiety IP i są elementem warstwy łącza danych. W tej warstwie w przypadku transmisji z wykorzystaniem sieci SDH ma miejsce proces umieszczania kolejnych ramek ethernetowych w polach użytkowych odpowiednich kontenerów wirtualnych. Operacja ta nazywa się odwzorowaniem albo mapowaniem. Ramki ethernetowe, a w nich pakiety są transmitowane ścieżkami transmisyjnymi  do wybranych węzłów sieci SDH, a tam ma miejsce proces odwrotny. Powstaje pytanie, czy nie można byłoby przesyłać ramek ethernetowych z pominięciem sieci SDH, tak jak to się dzieje w sieciach lokalnych LAN? Takie rozwiązanie uprościłoby sieci transportowe. Pojawia się jednak problem. Elementy sieci Ethernet – switch’e nie przenoszą z wejścia na wyjście sygnału taktowania w sposób wystarczająco wierny, tak jak ma to miejsce w sieciach SDH. Taka sieć nie byłaby zsynchronizowana, a co za tym idzie jakość transmisji uległaby znacznemu pogorszeniu. Aby tak się nie stało należy zastąpić „tradycyjne” switch’e switch’ami, które przenoszą sygnał taktowania tak samo wiernie, jak urządzenia sieci SDH oraz zaprojektować sieć dystrybucji sygnału synchronizacji. Prowadzi to do rozwiązania nazywanego synchronicznym Ethernetem – SyncE (Synchronous Ethernet). Więcej o tym jest podane w module 4 tego podręcznika.  W przyszłości SyncE zastąpi zapewne sieci SDH.