Podręcznik

3.1. Struktura logiczna rozbudowanego sterowania sekwencyjnego

Proces przemysłowy, dla którego można zaproponować algorytm SFC z rysunku 14 może tak naprawdę być kontrolowany wyłącznie przez najprostszy sterownik PLC bez dodatkowych urządzeń kontrolno-sterujących. Np. krok zerowy może powstać po włączeniu sterownika PLC do układu zasilania, zaś pozostałe elementy typu czujniki lub przyciski sterujące czy lampki mogą być umieszczone w dowolnym miejscu np. przy zaworze Z1.
Realizacja rozbudowanego sterowania sekwencyjnego wymaga już, jak zaznaczono wcześniej uwzględnienia specyfiki potrzeb kontrolowanego procesu przemysłowego, jego obsługi oraz zaawansowanej diagnostyki elementów wejścia/wyjścia. Dodatkowo takie sterowanie powinno uwzględniać różne tryby pracy procesu przemysłowego. Strukturę logiczną rozbudowanego sterowania sekwencyjnego ilustruje rysunek 15.

Rysunek 15: Struktura logiczna rozbudowanego sterowania sekwencyjnego

Blok wyboru trybu pracy – w bloku tym dokonywana jest analiza warunków wstępnych do uruchomienia procesu przemysłowego. Ja widać z rysunku 15 do bloku wyboru trybów pracy docierają sygnały przede wszystkim z pulpitu sterującego, takie jak np. wybór rodzaju pracy procesu, zaś blok ten generuje sygnały wprowadzane do jądra algorytmu SFC, dalej sygnały przeznaczone dla wyjść procesu przemysłowego oraz sygnały informacyjne dla otoczenia procesu przemysłowego.
Jądro algorytmu – blok ten stanowi rdzeń rozbudowanego sterowania sekwencyjnego, w którym następuje właściwa realizacja algorytmu SFC. Jak widać z rysunku 15 blok ten odbiera sygnały z bloku wyboru trybów pracy procesu przemysłowego oraz generuje sygnały dla uruchamiania wyjść procesu oraz sygnały informacyjne dla otoczenia.
Sterowanie wyjść procesu – blok realizuje generowanie sygnałów przewidzianych dla uruchomienia wyjść procesu przemysłowego na podstawie sygnałów wyjściowych algorytmu SFC oraz na podstawie sygnałów, pochodzących z pulpitu sterowniczego. Blok ten generuje również sygnały informacyjne dla otoczenia procesu oraz może generować sygnały sprzężenia zwrotnego dla algorytmu SFC w celu określania stanu pracy wyjść.
Pulpit sterujący – zespół elementów typu przyciski sterownicze, lampki sygnalizacyjne, itp. będący w interakcji z operatorem procesu przemysłowego, który wydaje mu „rozkazy” oraz przyjmuje odpowiednie „powiadomienia” dźwiękowe, optyczne czy inne. W zależności od stopnia zaawansowania technologii realizacji układu sterowania jako takiego pulpit sterujący może być tzw. pulpitem zdalnym, czyli oddzielnym elementem umiejscowionym w odpowiedniej obudowie w pewnej odległości od procesu przemysłowego i połączonym przewodowo lub może być integralną częścią panelu sterownika PLC, pobudzanego np. przez ekran dotykowy.
Komunikaty procesu – blok, który przeznaczony jest zazwyczaj do realizacji dokumentacji procesu poprzez użycie narządzi gromadzących odpowiednie dane i zwracający je w odpowiedniej formie, np. wydruku.