Podręcznik

3. Podsumowanie

W module czwartym autor starał się przybliżyć Czytelnikowi zagadnienie praktycznego przekształcania algorytmu SFC na program sterujący PLC mając przy tym nadzieję, że prezentowany materiał będzie czytelny. Chociaż środowiskiem programistycznych, którym się posłużono było MicroWin3.2 dla sterowników PLC rodziny S7 200 firmy Siemens, to sposób tworzenia tam programu PLC odpowiada zasadom narzuconym w normie EN61131-3, czyli powszechnie obowiązującym. To oznacza, że próba pisania przez Czytelnika programów wzorując się na tych, zilustrowanych w niniejszej publikacji powinna się powieść. Chociaż należy zwrócić uwagę na pewne wyjątki. Jednym z nich są adresy tzw. znaczników specjalnych typu SM, które w sterowników PLC innych producentów niż Siemens będą miały inne oznaczenie oraz adresowanie. Należy to po prostu skonfrontować z dokumentacją techniczną danego urządzenia. 
Autor nadmieni, że prezentowany w niniejszym module materiał odnośnie przekształcania algorytmu SFC na program PLC będzie użyteczny najbardziej dla tych Czytelników, których zamierzeniem będzie realizacja rozbudowanego sterowania sekwencyjnego z „domieszką” współbieżnego przy użyciu znanych metod programowania sterowników PLC takich jak STL, LAD czy FBD. Ci Czytelnicy, którzy będą dysponować środowiskiem programistycznym bardziej zaawansowanym, czyli takim, w którym istnieje już coś takiego, co niektórzy z nich nazywają językiem SFC, skorzystają odrobinę mniej. Pominą po prostu „ręczne” tworzenie programu PLC dla algorytmu SFC na rzecz utworzenia wyłącznie tego drugiego i przesłania go do jednostki CPU sterownika PLC, którym dysponują. 
Autor nadmieni na koniec, że zaprezentowane przykłady procesów przemysłowych były wyłącznie wytworem autora dla celów dydaktycznych, oraz jakakolwiek próba aplikacji programów PLC zamieszczonych w niniejszej publikacji powinna być zrobiona uważnie pod kątem zachowania bezpieczeństwa ludzi oraz urządzeń, które to czynniki są zawsze obecne w każdym procesie przemysłowym.