Podręcznik

3. Nieliniowe i zlinearyzowane układy regulacji - przypadek ogólny

W tej sekcji sformułujemy równania stanu dla nieliniowego i zlinearyzowanego układu regulacji w postaci ogólnej. Rozważmy obiekt opisany równaniami stanu i wyjść


    \begin{eqnarray} \dfrac{dx(t)}{dt} &=& f(x(t),u(t)) \qquad(2.70)\\ y(t)
    &=& g(x(t)) \qquad(2.71) \end{eqnarray}

i punkt pracy określony za pomocą równań punktu równowagi


    \begin{eqnarray} 0 &=& f(x_0,u_0) \qquad(2.72) \\ y_0 &=&
    g(x_0) \qquad(2.73) \end{eqnarray}

Załóżmy najpierw, że równanie regulatora ma postać


    \begin{equation} u(t) = r(y(t)-y_0) + u_0 \qquad(2.74) \end{equation}

gdzie  r(y(t)-y_0) jest pewną nieliniową funkcją odchyłki regulacji. Ten przypadek obejmuje np.: algorytm regulatora P, albo algorytm regulatora nieliniowego (2.40). Równanie regulatora można także zapisać za pomocą przyrostów


    \begin{equation} \Delta u(t) = r(\Delta y(t)) \qquad(2.75) \end{equation}

Aby regulacja była możliwa, funkcja regulatora musi dawać zerową korektę sterowania dla zerowej odchyłki regulacji 


    \begin{equation} r(0) = 0 \qquad(2.76) \end{equation}

Jeżeli wstawimy równania (2.71) oraz (2.74) do równań stanu obiektu to otrzymujemy równania stanu dla nieliniowego układu regulacji


    \begin{equation} \dfrac{dx(t)}{dt} = f(x(t),r(g(x(t))-y_0) + u_0) = f_r(x(t))
    \qquad(2.77) \end{equation}

gdzie  f_r(x(t)) jest nieliniową funkcją stanu dla układu regulacji. Zauważmy, że punkt pracy jest także punktem równowagi nieliniowego układu regulacji, mamy bowiem 


    \begin{eqnarray} f_r(x_0) &=& f(x_0,r(g(x_0)-y_0) + u_0) =
    f(x_0,r(y_0-y_0) + u_0) \qquad(2.78)\\ &=& f(x_0,r(0) + u_0) = f(x_0,
    u_0) = 0  \end{eqnarray}

Nieliniowy układ regulacji można opisać w taki sam sposób (za pomocą równań stanu) jak każdy obiekt nieliniowy. Zauważmy, że w równaniach stanu układu regulacji formalnie nie występuje sygnał sterujący. Sterowanie generowane przez regulator zależy bowiem jedynie od wyjścia układu  y(t) i od wartości  y_{0} oraz  u_{0} , które są stałymi. Obiekty, w których nie występuje sterowanie,  nazywamy obiektami autonomicznymi.

Na opis zlinearyzowanego układu regulacji składają się zlinearyzowane równania obiektu


    \begin{eqnarray} \dfrac{d\tilde{x}(t)}{dt} &=& \dfrac{\partial
    f(x_0,u_0)}{\partial x}\tilde{x}(t) + \dfrac{\partial f(x_0,u_0)}{\partial
    u}\tilde{u}(t) \qquad(2.79) \\ \tilde{y}(t) &=& \dfrac{\partial
    g(x_0,u_0)}{\partial x}\tilde{x}(t) \qquad(2.80) \end{eqnarray}

oraz zlinearyzowane równanie regulatora. Rozwinięcie w szereg Taylora równania regulatora ma postać

 \begin{equation}
    \Delta u(t) = r(\Delta y(t)) \simeq r(\Delta y_0) + \dfrac{\partial r(\Delta
    y_0)}{\partial \Delta y} \Delta y(t) \qquad(2.81) \end{equation}

Odchyłka regulacji w punkcie pracy wynosi 0, tzn.  \Delta y_0 = 0 . Mamy zatem


    \begin{equation} \Delta u(t) \simeq \dfrac{\partial r(0)}{\partial \Delta y}
    \Delta y(t) \qquad(2.82) \end{equation}

Zlinearyzowane równanie regulatora ma postać 


    \begin{equation} \tilde{u}(t) = \dfrac{\partial r(0)}{\partial \Delta y}
    \tilde{y}(t) \qquad(2.83) \end{equation}

Jeżeli wstawimy równania (2.80) oraz (2.83) do równań stanu obiektu zlinearyzowanego otrzymamy równania stanu zlinearyzowanego układu regulacji 


    \begin{eqnarray} \dfrac{d\tilde{x}(t)}{dt} &=& \dfrac{\partial
    f(x_0,u_0)}{\partial x}\tilde{x}(t) + \dfrac{\partial f(x_0,u_0)}{\partial u}
    \cdot \dfrac{\partial r(0)}{\partial \Delta y} \cdot \dfrac{\partial
    g(x_0,u_0)}{\partial x} \tilde{x}(t) \qquad(2.84) \\ &=& \left( \dfrac{\partial
    f(x_0,u_0)}{\partial x} + \dfrac{\partial f(x_0,u_0)}{\partial u} \cdot \dfrac{\partial
    r(0)}{\partial \Delta y} \cdot \dfrac{\partial g(x_0,u_0)}{\partial x} \right)
    \tilde{x}(t)\nonumber \\ &=& \dfrac{\partial f_r(x_0)}{\partial x}
    \tilde{x}(t) \nonumber \end{eqnarray}

 Postulujemy, że jeżeli zachodzą następujące warunki 

  •  warunek początkowy dla zlinearyzowanego wektora stanu  \tilde{x}(t) jest równy przyrostowi wektora stanu x(t) w chwili początkowej


    \begin{equation} \tilde{x}(t_0) = \Delta x(t_0) \end{equation}\qquad(2.85)

  • w pewnym ustalonym przedziale czasu  t\in [ t_0, t_1 ] rozwiązanie  x(t) równań stanu nieliniowego układu regulacji (2.77) pozostaje w otoczeniu punktu pracy 
            x_0


            \begin{equation} \| x(t)-x_0 \| = \| \Delta x(t) \| \leq C \qquad(2.86) \\
            \end{equation}

            gdzie  C jest pewną stałą dodatnią

to rozwiązanie \tilde{x}(t) równań stanu zlinearyzowanego układu regulacji (2.84) dobrze przybliża przyrost wektora zmiennych stanu układu nieliniowego dla  t\in [ t_0, t_1 ] tzn. w tym przedziale czasu zachodzą przybliżone warunki


    \begin{eqnarray} \tilde{x}(t) \simeq \Delta x(t) \end{eqnarray}\qquad(2.87)

Przybliżenie to jest tym lepsze im bliżej wybranego punktu pracy  x_0 pozostaje wektor stanu  x(t) tzn. im mniejsza jest stała   C w (2.86). 

Sytuacja jest nieco bardziej skomplikowana jeżeli rozważamy regulator PID. Aby można było zapisać algorytm regulatora PID w formalizmie równań stanu, należy odpowiednio zapisać operacje całkowania i różniczkowania w równaniu regulatora. Odpowiednie rozważania nie są skomplikowane, jednak nie będziemy ich prezentować w niniejszym opracowaniu.