Podręcznik

2.2. Typy znakowe

Typ znakowy char w języku C++ służy do przechowywania pojedynczych znaków. Może być używany do reprezentowania znaków drukowalnych, cyfr, znaków specjalnych i innych znaków w kodzie ASCII lub innym kodowaniu znaków. Typ char umożliwia wykonywanie różnych operacji na znakach oraz jest często wykorzystywany w łańcuchach znakowych i operacjach wejścia/wyjścia. 

W kodzie ASCII (American Standard Code for Information Interchange), każdy znak jest reprezentowany przez odpowiadającą mu wartość numeryczną. 

Na przykład, litera 'A' jest reprezentowana przez wartość 65. Zmienna typu char zajmuje więc dokładnie jeden bajt w pamięci. Kod ASCII zawiera znaki drukowalne oraz znaki specjalne. System ASCII był pierwszym szeroko rozpowszechnionym standardem kodowania. Pojawił się w 1960 za sprawą American National Standards Institute (ANSI). Tablica znaków ASCII to tabela składająca się z 128 znaków (7-bitowy zapis). Poniżej przedstawiona jest tablica ASCI z wartościami kodowanego znaku oraz odpowiadającym wartością w systemie dziesiętnym.

Kod dziesiętny	Znak	Kod dziesiętny	Znak	Kod dziesiętny	Znak	Kod dziesiętny	Znak
0	NUL	32	Space	64	@	96	`
1	SOH	33	!	65	A	97	a
2	STX	34	„	66	B	98	b
3	ETX	35	#	67	C	99	c
4	EOT	36	$	68	D	100	d
5	ENQ	37	%	69	E	101	e
6	ACK	38	&	70	F	102	f
7	BEL	39	’	71	G	103	g
8	BS	40	(	72	H	104	h
9	TAB	41	)	73	I	105	i
10	LF	42	*	74	J	106	j
11	VT	43	+	75	K	107	k
12	FF	44	,	76	L	108	l
13	CR	45	–	77	M	109	m
14	SO	46	.	78	N	110	n
15	SI	47	/	79	O	111	o
16	DLE	48	0	80	P	112	p
17	DC1	49	1	81	Q	113	q
18	DC2	50	2	82	R	114	r
19	DC3	51	3	83	S	115	s
20	DC4	52	4	84	T	116	t
21	NAK	53	5	85	U	117	u
22	SYN	54	6	86	V	118	v
23	ETB	55	7	87	W	119	w
24	CAN	56	8	88	X	120	x
25	EM	57	9	89	Y	121	y
26	SUB	58	:	90	Z	122	z
27	ESC	59	;	91	[	123	{
28	FS	60	<	92	\	124	|
29	GS	61	=	93	]	125	}
30	RS	62	>	94	^	126	~
31	US	63	?	95	_	127	DEL

Wartości kodów ASCII są zazwyczaj wyrażane w systemie dziesiętnym, ale mogą być również przedstawiane w systemie szesnastkowym lub ósemkowym.

Pojedynczy znak w kodzie programu można zapisać w apostrofach np. 'A', '!', '9' lub w postaci liczbowej stosując odpowiadającą danemu znakowi liczbę z tablicy ASCII. 
Szybko po wprowadzeniu tablicy ASCII do kodowania znaków okazało się, że niemożliwe jest uwzględnienie wszyskich istniejących znaków. Niemożliwe jest kodowanie np. polskich znaków dialektycznych czy znaków języka chińskiego. W celu udoskonalenia tablica ASCII została rozszerzona do 256 znaków, a więc wprowadzono zapis 8 bitowy. W dlaszym ciągu nie było możliwe uwzględnienie wszystkich znaków specjalnych. Microsoft zaproponował osobne wersje tabel ze znakami dla różnych grup językowych zwane stronami kodowymi (ang. ANSI code page).
Różne strony kodowe mogą powodować problemy z kompatybilnością. Tekst zapisany w jednej stronie kodowej może być nieprawidłowo interpretowany w innej stronie kodowej, prowadząc do nieczytelnych znaków lub "krzaczków". Unicode jest standardem, który został opracowany, aby rozwiązać problemy z różnorodnymi stronami kodowymi. Unicode przypisuje unikalny kod każdemu znakowi z każdego języka, co pozwala na reprezentowanie tekstu w różnych językach za pomocą jednolitego systemu kodowania. UTF-8, UTF-16 i UTF-32 to popularne sposoby kodowania znaków Unicode.