Podręcznik

3. Kody alfanumeryczne

3.3. Unicode

W zapisie UTF-8 każdy znak UCS/Unicode jest przedstawiany w postaci sekwencji od jednego do sześciu 8-bitowych bajtów, zależnie od wartości samego znaku. Poniższa tabela obrazuje zasadę, na jakiej to się odbywa:

Liczba bajtów UTF-8	1. bajt	2. bajt	3. bajt	4. bajt	Liczba bitów Unicode	Maksymalna wartość
						Hex	Dec
1	0xxxxxxx				7	7F	127
2	110xxxxx	10xxxxxx			11	7FF	2047
3	1110xxxx	10xxxxxx	10xxxxxx		16	FFFF	65535
4	11110xxx	10xxxxxx	10xxxxxx	10xxxxxx	21	1FFFFF	2097151
5	111110xx	10xxxxxx itd.			26	3FFFFFF	67108863
6	1111110x	10xxxxxx itd.			31	7FFFFFFF	2147483647

Tab. 7. UTF-8

0xxxxxxx
10xxxxxx
110xxxxx
1110xxxx
11110xxx
111110xx
1111110x

: pierwszy i jedyny bajt sekwencji
: drugi i dalsze bajty sekwencji
: pierwszy bajt sekwencji 2-bajtowej
: pierwszy bajt sekwencji 3-bajtowej
: pierwszy bajt sekwencji 4-bajtowej
: pierwszy bajt sekwencji 5-bajtowej
: pierwszy bajt sekwencji 6-bajtowej

Tab. 8. Znaczenie bajtu w zapisie UTF-8

W wielobajtowej sekwencji bity oznaczone 'x'-ami czytane od 1-szego, najstarszego bajtu tworzą właściwą wartość znaku UCS/Unicode. Z kolei wartość bieżącego bajtu wskazuje na jego miejsce w sekwencji UTF-8. W ten sposób zapis UTF-8 jest kompatybilny z 7-bitowym US-ASCII i zachowuje względną zwartość tekstów o niewielu znakach rozszerzonych, pozwalając jednocześnie na zapis nawet 31-bitowych wartości i na łatwą do realizacji synchronizację i interpretację przetwarzanych sekwencji.

Oto kilka przykładów 16-bitowych wartości Unicode w zapisie UTF-8:

Unicode	UTF-8
Hex	Hex
0001	01
007F	7F
0080	C2 80
07FF	DF BF
0800	E0 A0 80
0FFF	E0 BF BF
1000	E1 80 80
FFFF	EF BF BF

Zapis UTF-8 jest nadmiarowy, bowiem np. wartościom 16-bitowym przyporządkowuje wartości 24-bitowe (3-bajtowe). W efekcie istnieje wiele ciągów bajtów, które nie są legalnymi sekwencjami UTF-8, nawet jeżeli wykonanie przekształcenia odwrotnego jest technicznie możliwe.

Ciąg bajtów C2 00 nie jest sekwencją UTF-8, ponieważ jego drugi bajt nie jest zgodny z wzorcem 10xxxxxx.

Ciąg bajtów C0 80 nie jest legalną sekwencją UTF-8, ponieważ jest dłuższy, niż trzeba: po zastosowaniu do niego maski binarnej 110xxxxx 10xxxxxx uzyskujemy wynik 00000 000000, czyli zerową wartość kodu, którą w UTF-8 zapisuje się poprawnie w jednym bajcie.

sekwencja	C0 80	11000000 10000000
maska		110xxxxx 10xxxxxx
wynik	00	00000 000000

Oprócz zapisu UTF-8 spotyka się czasem UTF-7 wykorzystujący tylko 7 bitów używanego słowa oraz UTF-16 będący po prostu zapisem kolejnych kodów.

A oto reprezentacja polskich „ogonków” w Unicode:

ą	0105	Ą	0104
ć	0107	Ć	0106
ę	0119	Ę	0118
ł	0142	Ł	0141
ń	0144	Ń	0143
ó	00F3	Ó	00D3
ś	015B	Ś	015A
ź	017A	Ź	0179
ż	017C	Ż	017B

Tab. 9. Polskie znaki w Unicode