Użytkowanie multimediów

Obecnie ostatni z serii, intensywnie rozwijany MPEG-21 definiuje narzędzia do opakowania zarówno danych, jak i metadanych multimedialnych w celu sprawnej ich zintegrowanej dystrybucji na nośnikach pamięci i w sieci rozległej. Zasadniczą wizją jest zapewnienie przezroczystego i możliwie poszerzonego wykorzystania zasobów multimedialnych dostępnych w sposób niemal nieograniczony poprzez zintegrowanie różnego typu sieci i urządzeń oraz współpracę różnych społeczności w skali globalnej. Chodzi o zbudowanie na tych warunkach infrastruktury dla dostarczania i konsumpcji multimediów poprzez integracje rozwiązań juz istniejących oraz wskazanie potrzeb opracowania nowych standardów porządkujących współdziałanie. 

Norma MPEG-21 zawiera uniwersalne mechanizmy definiowania praw odnoszących się do materiału multimedialnego REL (Rights Expression Language) oraz koncepcje adaptacji
i przetwarzania obiektów cyfrowych: DIA (Digital Item Adaptation) i DIP (Digital Item Processing). W standardzie występują obiekty cyfrowe (digital items), złożone z materiałów cyfrowych i  ich opisów, przez które użytkownicy realizują różne formy interakcji. Struktura obiektu cyfrowego opisana jest dokumentem XML, który nosi nazwę deklaracji obiektu cyfrowego.

Przykładem multimedialnego obiektu cyfrowego jest film wideo wraz z zestawem ścieżek dźwiękowych, opisem tekstowym, mechanizmami interakcji, zdjęciami z procesu produkcji, opiniami o filmie, wywiadami z aktorami, itp.