Podręcznik

Definiowanie powierzchni i brył za pomocą uprzednio zdefiniowanych krzywych jest metodą najbardziej tradycyjną. Najprostszym sposobem jest "wyciąganie " krzywej w zadanym kierunku - operacje takie noszą nazwę "Extrude":

Rysunek 80. Powierzchnia wyciągana z krzywej płaskiej o zadany wektor

Równie intuicyjne jest generowanie powierzchni obrotowych ("Revolve"):

 

Rysunek 81.Definiowanie powierzchni będącej wynikiem obrotu krzywej Béziera wokół zadanej osi.

 

Przykład prostej sceny z rozmaitymi powierzchniami obrotowymi, wykonanej w modelerze Rhinoceros, przedstawia rysunek 82.

 

Rysunek 82. https://www.rhino3d.com/gallery/73/17830

 

Powierzchnię można też "naciągnąć" (rozpiąć) na uprzednio zadanych krzywych (jest to tzw. "skining", lub inaczej "lofting").

 

Rysunek 83. Powierzchnia kadłuba rozpięta na wręgach - czyli interpolująca zadane krzywe.

Można też zdefiniować ją jako wynik ruchu profilu po jednej lub dwu prowadnicach ("rail") - jest to tzw. "sweeping":

Rysunek 84. Powierzchnia powstała przez ruch okręgu po spirali nawiniętej wokół zadanej krzywej.