Kody i szyfry
2. Kody numeryczne i arytmetyka cyfrowa
2.9. Zapis uzupełnień do W–1 i zapis uzupełnień do 1
Zapis uzupełnień do W-1 służy do zapisywania liczb całkowitych. Jeśli liczba m ∈ Z jest nieujemna, tzn. m ≥ 0, to zapisujemy ją tak:
m = 0an-1an-2...a0
gdzie an-1an-2a...a0 jest naturalnym zapisem wagowym z wagą W liczby m, a więc:
Jeśli liczba m ∈ Z jest ujemna (lub równa 0), tzn. L ≤ Z, to wstępnie obliczamy jak wyżej słowo kodowe odpowiadające liczbie |m| zapisujemy je tak: |m| = bnbn-1bn-2...b0 a następnie jako słowo kodowe odpowiadające m przyjmujemy słowo będące uzupełnieniem do W-1 słowa bnbn-1bn-2...b0.
Jeśli w opisanej wyżej procedurze stosujemy zamiast naturalnego zapisu wagowego z wagą W zapis naturalny wagowy z wagą W o stałej długości n słowa kodowego to uzyskujemy zapis uzupełnień do W-1 ze stałą długością słowa kodowego. Zakres takiego zapisu uzupełnień do jedności jest równy <−Wn+1,Wn−1>.
W systemach cyfrowych wykorzystuje się najczęściej zapis uzupełnień do 1 ze słowem kodowym o stałej długości. Dla takiego zapisu przy słowie o długości n+1 zakres zapisu jest równy <−2n+1,2n−1>. Zapis uzupełnień do 1 nazywa się też zapisem U1.
Algorytm obliczania liczby przeciwnej jest w zapisie uzupełnień do W-1 wyjątkowo łatwy. Obliczmy po prostu uzupełnienie do W-1 słowa wejściowego. W przypadku U1 sprowadza się to do zanegowania bitów.