Z danego modułu należy zapamiętać, że wyrażenia, operatory i funkcje matematyczne są kluczowymi elementami w programowaniu, umożliwiającymi manipulację danymi oraz wykonywanie różnorodnych operacji matematycznych i logicznych. Operatory są symbolami, które wskazują, jaką operację należy przeprowadzić na danych. Wyrażenia zaś to kombinacje zmiennych, stałych i operatorów, które mogą być przetwarzane przez program, aby uzyskać konkretny wynik.

Operator podstawienia, często oznaczany jako "=" (znak równości), służy do przypisywania wartości zmiennym. Na przykład, wyrażenie "x = 5" oznacza przypisanie zmiennej x wartości 5. Wśród operatorów arytmetycznych wyróżniamy podstawowe operacje matematyczne, takie jak dodawanie (+), odejmowanie (-), mnożenie (*), dzielenie (/) oraz operator modulo (%), który zwraca resztę z dzielenia. Operatory te są fundamentem w operacjach liczbowych w każdym programie. Dodatkowo, operatory inkrementacji (++) i dekrementacji (--) pozwalają na szybkie zwiększanie lub zmniejszanie wartości zmiennej o 1, co jest często stosowane w iteracjach pętli.

Operatory logiczne i relacyjne umożliwiają porównywanie wartości oraz łączenie wyników wyrażeń logicznych. Przykładami operatorów relacyjnych są ">" (większe), "<" (mniejsze), "==" (równe) i "!=" (różne), natomiast operatory logiczne, takie jak "&&" (i), "||" (lub) i "!" (negacja), służą do łączenia wyrażeń logicznych, co jest istotne podczas podejmowania decyzji w programie. Warto także zapamiętać, że operatory mają różne priorytety, co oznacza, że niektóre operacje są wykonywane przed innymi. Przykładowo, mnożenie ma wyższy priorytet niż dodawanie, dlatego w wyrażeniu "2 + 3 * 4" najpierw zostanie wykonane mnożenie. Używanie nawiasów umożliwia zmianę priorytetów w celu uzyskania pożądanego wyniku.

Funkcje matematyczne, takie jak sqrt() (pierwiastek kwadratowy), pow() (potęgowanie), sin(), cos() i inne, dostarczają gotowych narzędzi do wykonywania bardziej złożonych operacji matematycznych. Są one szczególnie przydatne w programach, które wymagają dokładnych obliczeń numerycznych, takich jak w aplikacjach naukowych czy inżynieryjnych.

Instrukcja wielokrotnego wyboru, znana jako switch, umożliwia wybór jednej z wielu możliwych ścieżek wykonania programu na podstawie wartości wyrażenia. Jest używana, gdy mamy wiele warunków do sprawdzenia, co pozwala na bardziej przejrzysty kod w porównaniu z wieloma instrukcjami if-else.

Pętle, takie jak pętla while, pętla do while oraz pętla for, służą do wykonywania bloków kodu wielokrotnie, aż do spełnienia określonego warunku. Pętla while wykonuje się, dopóki warunek jest spełniony, natomiast pętla do while działa przynajmniej raz, ponieważ warunek sprawdzany jest dopiero po wykonaniu ciała pętli. Pętla for jest bardzo często używana, gdy znamy dokładną liczbę iteracji, i składa się z trzech elementów: inicjalizacji, warunku oraz modyfikacji wartości zmiennej sterującej. Dzięki pętlom można w prosty sposób przetwarzać zbiory danych oraz tworzyć złożone algorytmy, które wykonują powtarzalne operacje w efektywny sposób.


Ostatnia modyfikacja: wtorek, 1 października 2024, 17:02