Rezonatory i filtry mikrofalowe

Konstruktorzy rezonatorów starają się zwykle uzyskać jak największe wartości dobroci. Dyskusję czynników wpływających na dobroć można przeprowadzić na przykładzie rezonatorów falowodowych. 
Kształt rezonatora falowodowego wpływa na wartość dobroci. Można udowodnić, że im większy jest stosunek objętości rezonatora do jego powierzchni, tym większą dobroć Q₀ można uzyskać. Wypływa z tego wniosek, że największą wartość dobroci rezonatora prostokątnego uzyskamy dla sześcianu, a gdy nie jesteśmy ograniczeni typem falowodu, dla rezonatora kulistego.
Dobrocie rezonatorów falowodowych Q₀ zmieniają się także od modu do modu. Ogólna zasada mówi, że ze wzrostem wskaźników n,m,p rośnie dobroć Q₀. 
Metal, z którego wykonany jest rezonator falowodowy w znacznym stopniu determinuje jego dobroć. Prąd w ściankach metalowych płynie jedynie w cienkiej warstwie przy powierzchni, gdyż występuje efekt naskórkowy, który ogranicza głębokość wnikania $\delta$_S – (6-66):

Tutaj $\mu =\mu _r\mu _0$ jest przenikalnością magnetyczną metalu, $\sigma$[S/m] jest przewodnością metalu. W rezultacie rezystancja powierzchniowa R_S rośnie z częstotliwością:

Wartość rezystancji powierzchniowej R_S wpływa istotnie na wartość dobroci Q_0nmp:

Z tej przyczyny ścianki poleruje się, aby zmniejszyć rozwinięcie powierzchni, pokrywa się dobrze przewodzącymi metalami: złotem, srebrem. Oczywiście rezonatory wykonane z nadprzewodników osiągają największe dobrocie dochodzące do 100 milionów.
Dielektryk wypełniający rezonator ma także wpływ na wartość Q₀. Straty dielektryka charakteryzuje wartość tg$\delta$: definiowany dobrze znana zależnością na przenikalność dielektryka: $\varepsilon =\varepsilon "-j\varepsilon ""=\varepsilon _r\varepsilon _0(1-jtg\delta );$. 
Zależność (6-69) pokazuje, że zarówno straty mocy w ściankach metalowych, jak w samym materiale dielektrycznym powodują zmniejszenie dobroci Q₀.