Podręcznik: Wzmocnienie i kierunkowość anteny

2. Anteny

2.3. Wzmocnienie i kierunkowość anteny

Charakterystyki promieniowania obrazowane są często oddzielnie dla pól E i H, pozwalają określić wiązkę główną i wstęgi boczne. Określane są także takie parametry, jak:

szerokość wiązki głównej jako kąt, dla którego F_max wiązki głównej zmniejsza się o 3dB,
wzmocnienie G określające zdolność anteny do koncentracji energii w wybranym kierunku,
kierunkowość D jako stosunek maksymalnej gęstości mocy promieniowania do średniej gęstości mocy promieniowania.
Kierunkowość wyrażona jest następującą zależnością:

$D=\frac{4\pi F_{max}}{P_{wyprom.}}=\frac{4\pi F_{max}}{\int_{\phi =0}^{2\pi }\int_{\theta =0}^{\pi }F(\theta ,\phi )\sin\theta \mathrm{d}\theta \mathrm{d}\phi };$

(1-2)

Kierunkowość D jest jednoznacznie określona przez charakterystykę promieniowania anteny. Kierunkowość podawana jest w decybelach.
Antena wypromieniowuje mniej mocy, niż pobiera, opisuje to sprawność anteny $\eta$ , jako stosunek mocy wypromieniowanej przez antenę P_r do mocy doprowadzonej do anteny P_T.

$G=\eta D;$

(1-3)

Średnia gęstość mocy promieniowania jest równa całkowitej mocy wypromieniowanej podzielonej przez pełny kąt bryłowy.