Podręcznik

Projektant podwozia, rozpatrując mobilność pojazdów załogowych o podwoziach zrobotyzowanych według autora powinien przyjąć, że te powinny charakteryzować się następującymi parametrami m.in.: (1)napędem na wszystkie koła, (2)zastosowaniem systemu centralnego pompowania kół CPK lub CTIS, dalej (3)pojedynczymi kołami napędowymi, (4)ogumieniem terenowym, (5)możliwością regulacji nacisków jednostkowych kół na podłoże oraz (6)wysokimi wskaźnikami mocy jednostkowej. 
Odnosząc powyższe do podwozia zrobotyzowanego, ale pojazdu wojskowego, na dzień dzisiejszy otrzymujemy prawie na pewno, że jest to pojazd załogowy, czyli wszystkie funkcje podwozia zrobotyzowanego „zarządzane” są przez kierowcę tego pojazdu. Dla bardziej zainteresowanego tą tematyką Czytelnika (której nie będziemy tutaj rozwijać) można wskazać na wytyczne, które znajdują się np. w koncepcji nowej struktury transportu samochodowego w Wojsku Polskim, którą zilustrowano na rysunku 82. [Źródło: Kazimierz Kowalski, „Organizacja utrzymania wojskowych środków transportu”].

Rysunek 82: Koncepcja nowej struktury transportu samochodowego SZ RP

Analizując tę nową strukturę transportu samochodowego SZ RP pokazaną na rysunku 82 można zwrócić jedynie uwagę Czytelnika na to, iż od podwozi zrobotyzowanych pojazdów wyszczególnionych w grupach od 1 do 3 wymaga się zagwarantowania wysokiej mobilności. Zaznaczmy, że w zależności od przeznaczenia tych pojazdów to zrobotyzowanie będzie większe lub mniejsze. Wynikać to będzie z faktu, iż jedne pojazdy przeznaczone będą do transportowania ludzi oraz różnych materiałów, zaś inne do transportu wyłącznie broni, uzbrojenia, itp. Firma producencka, zamierzająca zatem zaoferować dany pojazd dla wojska będzie zmuszona do przygotowania takiego podwozia, aby spełniło żądania zleceniodawcy. Jak się okazuje, nie jest to prostą sprawą.