Tworzenie programów PLC dla sterowania sekwencyjnego i współbieżnego

Zgodnie z wymaganiami rozbudowanego sterowania sekwencyjnego, przyjętymi w niniejszej publikacji jądro algorytmu SFC powinno zostać uruchomione tylko i wyłącznie w trybie pracy cyklicznej (M_P-CY), trybie pracy krokowej (M_P-KR) oraz automatycznej (M_P-AUT), zaś w momencie przełączania pracującego układu na tryb sterowania ręcznego (M_P-RC) jądro algorytmu SFC powinno zostać zatrzymane. Po przejściu na tryb sterowania ręcznego następuje operowanie procesem np. przy użyciu joysticka. Przejście do ww. trybów jest możliwe wtedy, gdy tym joystickiem elementy układu zostaną sprowadzone do pozycji początkowej. Rysunek 48 ilustruje sieci programowe dla realizacji Markera M_ON-SFC.

Rysunek 48: Sieci programowe w metodzie LAD dla realizacji Markera M_ON-SFC

Dla celów realizacji poprawnych zależności logicznych w celu utworzenia Markera M_ON-SFC:M2.3 wprowadzono trzy markery pomocnicze o adresach: M5.0, M5.1 i M5.2 (patrz pierwsze trzy sieci programowe). Markery pomocnicze w każdym programie PLC można nazwać komórkami pamięci, które przechowują tzw. wynik operacji logicznej RLO (ang. Result Logic Operation) dla celów użycia jej w innych sieciach programowych. Liczba takich komórek pamięci dla programu PLC jest olbrzymia w stosunku do liczby możliwych adresów wejść lub wyjść w konfiguracji sterownika PLC. Należy zaznaczyć, że powyższa konstrukcja sieci programowych była spowodowana tym, że dysponowano takim a nie innym środowiskiem narzędziowym, czyli STEP7 w „odmianie” MicroWin4.0. (Na przykład przy odmianie Professional powyższy program „zmieściłby” się w jednej sieci). Jak widzimy z rysunku 48 spełnienie odpowiednich warunków, opisanych z nazwy w Tabeli 3 spowoduje powstanie Markera M_ON-SFC, który (jak zobaczymy w dalszej części tekstu) uruchomi działanie jądra algorytmu SFC.