Podręcznik
Asynchroniczność w Node.js
Asynchroniczność oznacza sytuację, w której program „robi kilka rzeczy równocześnie”.
W programie synchronicznym kolejność wykonywania instrukcji jest znana i ustalona – jest to ta sama kolejność, w jakiej są one zapisane w kodzie programu. Z kolei w programie asynchronicznym czas, w którym instrukcje będą wykonywane, może być zupełnie inny, niż wynikałby z kolejności, w jakiej instrukcje widnieją w kodzie. Programowanie asynchroniczne jest szczególnie użyteczne, gdy jakaś instrukcja jest czasochłonna, np. wymaga skomplikowanych obliczeń albo komunikacji przez internet. Umieszczenie takiej instrukcji w programie synchronicznym mogłoby poskutkować zablokowaniem jego wykonania na dłuższą chwilę, natomiast programowanie asynchroniczne umożliwia to, że po wywołaniu czasochłonnej instrukcji program przechodzi do innych czynności, po czym wraca do przetwarzania wyników tamtej czasochłonnej instrukcji dopiero wtedy, gdy zakończy ona swoje działanie. Korzyścią z takiego obrotu spraw jest m.in. uniknięcie zablokowania działania programu – np. obsługi interfejsu użytkownika.
W JavaScript – zarówno „przeglądarkowym”, jak i w Node.js – są dwie podstawowe techniki programowania asynchronicznego:
- za pomocą tzw. funkcji callback,
- za pomocą tzw. obietnic (ang. promises).
Używanie promises jest obecnie dość powszechnie uznawane za najlepsze podejście, niemniej programowanie asynchroniczne za pomocą funkcji callback wciąż jest często stosowane.
W środowisku Node.js asynchroniczność jest realizowana jednowątkowo, za pomocą tzw. pętli zdarzeń (ang. event loop). Jest to powszechnie uznawane za jego zaletę, bo programowanie za pomocą wątków jest trudniejsze niż za pomocą zdarzeń.
Literatura