Podręcznik

Big Ball of Mud (BBOM) to ironiczna nazwa dla antywzorca projektowego, który opisuje oprogramowanie pozbawione wyraźnej struktury, czytelnej architektury i dobrych praktyk programistycznych. Jest to termin używany do opisania kodu, który w miarę rozwoju projektu staje się coraz bardziej złożony, trudny do zrozumienia, utrzymania i rozwijania. Tak niestety często wyglądają projekty początkujących programistów lub zespołów, w których nie dba się o długoterminowe utrzymanie wysokiej jakości kodu. Jakie cechy charakteryzują takie projekty i jakie to niesie konsekwencje?

• Brak spójnej architektury. Kod nie ma czytelnie określonej struktury ani podziału na warstwy. Granice pomiędzy komponentami są zatarte, co w skutkuje licznymi wzajemnymi zależnościami i sprzężeniami. Znacząco utrudnia to m.in. selektywne testowanie poszczególnych bloków kodu.
• Brak separacji odpowiedzialności. Poszczególne funkcje są przerośnięte, a ich odpowiedzialność obejmuje więcej niż jedno ściśle zdefiniowane zadanie. W rezultacie zmiana jednej części aplikacji może mieć nieprzewidywalny wpływ na inną jej część, a w dalszej konsekwencji utrzymywanie takie systemu staje się kosztowne, gdyż wymaga dodatkowego wysiłku. W skrajnym przypadku zespół programistów stopniowo traci kontrolę nad złożonością systemu, a nowi członkowie zespołu mają trudności z orientacją w kodzie źródłowym.
  
• W toku rozwoju aplikacji stosowane bywają różnego rodzaju łatki i obejścia o tymczasowym charakterze. W dłuższej perspektywie takie nieprzemyślane rozwiązania jedynie nawarstwiają problemy i prowadzą do jeszcze większej złożoności.
• Skomplikowana struktura kodu skutkuje brakiem możliwości przygotowania sensownych testów jednostkowych. W rezultacie kod jest często wcale lub słabo przetestowany. Tym samym rośnie ryzyko błędów, awarii i problemów z użytkowaniem.