2. Statyczne bramki kombinacyjne CMOS

2.10. Czasy przełączania inwertera

Zajmiemy się teraz czasami przełączania. Terminem „czasy przełączania” będziemy ogólnie określać czasy narastania i opadania sygnału na wyjściu oraz czasy propagacji sygnału. Czasy propagacji sygnału decydują o szybkości działania bramki w układzie. Czasy narastania i opadania sygnału sterującego bramkę mają wpływ na jej czasy propagacji, więc także są istotne. Dobre oszacowanie szybkości działania układu z bramkami CMOS jest możliwe tylko przy pomocy symulacji elektrycznej. Tu jednak wyprowadzimy kilka prostych wzorów dla ogólnej orientacji i zgrubnych oszacowań.

Zarówno czasy propagacji, jak i czasy narastania i opadania są uwarunkowane szybkością ładowania lub rozładowywania pojemności, jaką obciążony jest inwerter - patrz rysunek 2-8. Gdy stan na wyjściu zmienia się z "0" na "1", pojemność obciążająca Cl ładuje się w wyniku przepływu prądu ze źródła zasilania przez tranzystor pMOS. Gdy stan na wyjściu zmienia się z "1" na "0", pojemność obciążająca Cl rozładowuje się w wyniku przepływu prądu przez tranzystor nMOS.

Rysunek 2 8. Ładowanie (a) i rozładowywanie (b) pojemności obciążającej Cl przy przełączaniu inwertera

 

Na pojemność obciążającą Cl składają się wewnętrzne pojemności samego inwertera oraz pojemności zewnętrzne w stosunku do niego, takie jak suma pojemności wejściowych innych bramek obciążających inwerter i połączeń prowadzących do tych bramek – rysunek 2-9.

Rysunek 2 9. Inwerter obciążony pojemnością wewnętrzną i zewnętrzną (a) oraz składniki pojemności wewnętrznej (b)

 

Pojemności wewnętrzne obciążające inwerter to suma pojemności złączowych drenów tranzystorów nMOS i pMOS oraz suma podwojonych pojemności dren-bramka tych tranzystorów (przypomnij sobie punkt 3.1.5 w części I). Dlaczego podwojonych? Otóż pojemności te są w rzeczywistości włączone między węzeł wyjściowy, a wejściowy. W procesie zmiany stanów logicznych napięcie na wejściu zmienia się od zera do V_{DD}  (lub odwrotnie), a napięcie na wyjściu zmienia się w przeciwnym kierunku: od V_{DD} do zera (lub odwrotnie). W rezultacie napięcie na pojemnościach włączonych między wyjściem, a wejściem zmienia się o {2V}_{DD}. Pojemności te w schemacie z rysunku 2-9 są przeniesione na wyjście, gdzie przy zmianie stanów logicznych napięcie zmienia się tylko o wartość równą V_{DD}. Zatem aby pojemności po przeniesieniu na wyjście gromadziły taki sam ładunek, jak w miejscu, w którym rzeczywiście występują, ich wartości trzeba podwoić. Zabieg polegający na przeniesieniu tych pojemności na wyjście bardzo ułatwia oszacowanie czasów przełączania.

Założymy teraz dla uproszczenia, że inwerter CMOS jest sterowany sygnałem o kształcie idealnego impulsu prostokątnego, tj. o czasach narastania i opadania równych zeru. Wówczas czas propagacji liczyć należy od chwili, w której nastąpiła skokowa zmiana napięcia na wejściu do chwili, w której napięcie wyjściowe osiągnęło (malejąc lub rosnąc, zależnie od kierunku zmiany) wartość równą {0,5V}_{DD} (patrz rysunek 2-10, który jest zmodyfikowaną wersją rysunku 2-5).
 

Rysunek 2 10. Czasy propagacji przy wyidealizowanym sygnale wejściowym

 

Dla oszacowania czasów t_{p10} i  t_{p01}  założymy, że w czasie ładowania pojemności obciążającej Cl płynie przez nią prąd ładowania o stałej wartości równej prądowi drenu tranzystora pMOS w stanie nasycenia, a podczas rozładowania pojemność ta rozładowuje się prądem o stałej wartości równej prądowi drenu tranzystora nMOS w stanie nasycenia. Nie jest to bardzo złe przybliżenie, bowiem symulacje pokazują, że tranzystory pozostają w stanie nasycenia przez większą część czasu ładowania lub rozładowywania pojemności obciążającej. Początkową wartością napięcia przy ładowaniu jest 0, końcową (dla oszacowania czasu t_{p01}) {0,5V}_{DD}. Początkową wartością napięcia przy rozładowywaniu jest V_{DD}, końcową (dla oszacowania czasu t_{p10}) {0,5V}_{DD}. Przy tych założeniach czasy propagacji sygnału można oszacować przy pomocy wzorów

 

t_{p10}=\frac{C_lV_{DD}}{K_n\left(V_{DD}-V_{Tn}\right)^2}=\frac{C_lV_{DD}}{\mu_nC_{ox}\left(V_{DD}-V_{Tn}\right)^2}\left(\frac{L}{W}\right)_n (2.7)

 

t_{p01}=\frac{C_lV_{DD}}{K_p\left(V_{DD}-\left|V_{Tp}\right|\right)^2}=\frac{C_lV_{DD}}{\mu_pC_{ox}\left(V_{DD}-\left|V_{Tp}\right|\right)^2}\left(\frac{L}{W}\right)_p (2.8)

 

Jak widać, inwerter działa tym szybciej, im mniejsza jest pojemność obciążająca, im większa jest szerokość kanału, im mniejsza jest długość kanału i im większe jest napięcie zasilania układu. Na te wielkości ma wpływ konstruktor układu.

Z punktu widzenia szybkości działania układu logicznego korzystne jest na ogół, by czasy propagacji  t_{p10} i t_{p01}  miały zbliżone wartości. Ze wzorów 2-7 i 2-8 widać, że jednakowe czasy propagacji t_{p10} i t_{p01} osiąga się przy jednakowych wartościach napięć progowych i jednakowych wartościach współczynników K_n i K_p. Są to te same warunki, które zapewniają symetryczną charakterystykę przejściową inwertera.