Komputery i sieci - podstawy

Istnieje kilka typowych formatów instrukcji (por. rys. 1). Każdy z formatów ma część operacyjną (ang. operational code) precyzującą, do jakiej kategorii rozkaz należy i ewentualnie dalsze części zawierające dane lub adresy. W maszynie von Neumanna zakładaliśmy, że instrukcja reprezentowana jest przez słowo binarne o stałej długości n. W praktyce nie jest to wygodne i na ogół jeden procesor ma kilka różnych formatów instrukcji.

Rys.1. Kilka podstawowych formatów instrukcji; w polu Adres znajduje się adres komórki pamięci, gdzie umieszczony jest argument, lub adres komórki, gdzie należy przesłać wynik działania instrukcji; w polu Dane mamy argument instrukcji

Poznając konkretny procesor czy mikroprocesor dowiadujemy się jakie ma on formaty instrukcji i na jakich podstawowych formatach danych operuje (formaty danych poznaliśmy w rozdziale 1 „Kody i kodowanie w systemach cyfrowych”).