Słownik opanowanych pojęć

Standard kodowania znaków, gdzie każdemu znakowi przypisany jest numer odpowiadający jego reprezentacji binarnej.

Wykładnik potęgi podstawy w notacji naukowej, który wskazuje, ile razy mantysa jest mnożona lub dzielona przez 10. Cecha określa przesunięcie przecinka dziesiętnego w prawo (dla dodatniej cechy) lub w lewo (dla ujemnej cechy). Przykład: w liczbie 3.14×1053.14 \times 10^53.14×105, cecha wynosi 5.

W języku C++ definicja oznacza przydzielenie miejsca na zadeklarowany obiekt. Powołuje do życia obiekt. 

Przypisanie zmiennej określonego typu danych, np. int x;, float y;, co określa rodzaj danych, jakie zmienna może przechowywać.

Używana w połączeniu z if, określa blok kodu, który ma się wykonać, gdy warunek w if jest fałszywy.

Instrukcja służąca do wyprowadzania danych na ekran (konsolę). Wykorzystuje operator <<.

Instrukcja warunkowa umożliwiająca wybór jednej z wielu możliwych ścieżek na podstawie wartości wyrażenia całkowitego lub znakowego.

Konstrukcja umożliwiająca wykonywanie różnych fragmentów kodu w zależności od spełnienia określonego warunku.

Część liczby w notacji naukowej, która zawiera znaczące cyfry danej liczby. Mantysa to liczba rzeczywista, zazwyczaj z zakresu od 1 do 10, która jest mnożona przez potęgę podstawy (10). Przykład: w liczbie 3.14×1053.14 \times 10^53.14×105, mantysą jest 3.14.

Sposób zapisywania bardzo dużych lub bardzo małych liczb jako iloczyn liczby rzeczywistej (mantysy) i potęgi liczby 10 (podstawy). Ułatwia to pracę z liczbami, które są poza zakresem codziennego zapisu.