Moduł poświęcony programowaniu generycznemu w języku C++ ukazuje potężne możliwości, jakie dają szablony funkcji i klas. Dzięki nim można tworzyć elastyczne i wielokrotnego użytku konstrukcje, które działają niezależnie od typu danych. Pozwala to unikać powielania kodu i zwiększa jego przejrzystość. Szczególne znaczenie mają też parametry pozatypowe, umożliwiające przekazywanie wartości (np. rozmiaru kontenera) jako części definicji szablonu. Omówiono również ważne zagadnienie konkretyzacji na żądanie, która pozwala kompilatorowi generować tylko te części szablonów, które są rzeczywiście używane.

Z kolei wprowadzenie konceptów znacząco podnosi poziom bezpieczeństwa i czytelności kodu szablonowego, umożliwiając precyzyjne określanie wymagań dla typów używanych z szablonami. Pozwala to na wykrywanie błędów już na etapie kompilacji, zanim kod zostanie wykonany. Moduł kończy porównanie polimorfizmu dynamicznego i statycznego, ukazując, że szablony wprowadzają statyczną odmianę wielopostaciowości, która często okazuje się bardziej efektywna i bezpieczna niż klasyczne dziedziczenie z funkcjami wirtualnymi.

Co powinieneś zapamiętać:

  • Szablony funkcji i klas umożliwiają pisanie kodu niezależnego od typu danych.
  • Parametry szablonów mogą być typowe lub pozatypowe (np. liczby).
  • Konkretyzacja szablonu to proces podstawienia konkretnych typów — może być jawna lub na żądanie.
  • Koncepty pozwalają ograniczać typy w szablonach, definiując wymagania semantyczne.
  • Programowanie generyczne wspiera polimorfizm statyczny, uzupełniając tradycyjne podejścia obiektowe.

Ostatnia modyfikacja: poniedziałek, 26 maja 2025, 17:28