Dopasowanie impedancji i dwuwrotniki

Obiektem dopasowania jest teraz impedancja z_L, której reaktancja x_L ma charakter pojemnościowy. Na rys.4.19 i rys.4.20 punkt „L” położony jest w dolnej połowie koła wykresu Smith’a.
Procesy dopasowania realizowane pokazanymi na rys.4.19 obwodami „E” i „F” zaczynają się umieszczeniem indukcyjności szeregowej L_S tak dobranej, aby reaktancja x_S(L_S) przesunęła impedancję do punktu „E” lub do punktu „F”, oba na okręgu g=1. W punkcie „E” susceptancja b_E>1, w punkcie „F” susceptancja b_F<1.
Proces dopasowania kończy się kompensacją tej susceptancji przez dodaną susceptancję równoległą b_R, indukcyjną w przypadku „E”, pojemnościową w przypadku „F”. 

Operacje te opisuje równanie (4-32).
 
 
Rys.4.19. Obwody dopasowujące: 
E z indukcyjnościami L_S i L_r, 
oraz F z pojemnością C_r i indukcyjnością L_S

 Rys.4.20. Obwody dopasowujące: 
G z indukcyjnościami L_S i L_R, 
oraz H z pojemnością C_S i indukcyjnością L_R.

Procesy dopasowania impedancji o charakterze pojemnościowym, realizowane pokazanymi na rys.4.20 obwodami „G” i „H” zaczynają się umieszczeniem indukcyjności równoległej L_R tak dobranej, aby susceptancja b_R(L_R) admitancję do punktu „G” lub do punktu „H”, oba na okręgu r=1. W punkcie „G” reaktancja r_G<1, w punkcie „H” reaktancja r_G>1. Proces dopasowania kończy się kompensacją tej reaktancji przez dodaną reaktancję szeregową x_S, indukcyjną w przypadku „G”, pojemnościową w przypadku „H”. 

Operacje te opisuje równanie (4-33).
W obu przypadkach impedancje leżące w polach zaciemnionych okręgów nie mogą być dopasowane za pomocą obwodów pokazanych na rysunku.