Dopasowanie impedancji i dwuwrotniki

Transformacja impedancji jednorodną i bezstratną prowadnicą falową prowadzi z punktu „L” przez punkty „I, R, K, M, S, N” powtórnie do punktu „L”. Dwa z nich, mianowicie punkt „R” i „S” charakteryzują się tym, że impedancja jest czysto rzeczywista i równa r_R i r_S. Wartości tych rezystancji związane są ze współczynnikiem fali stojącej $\Gamma$ wywołanym przez impedancję z_L na końcu linii. 

Problem kompensacji reaktancji, czy też susceptancji nie istnieje, jednakże pozostaje problem transformacji rezystancji do wartości r=1.
Punkt „R” charakterystyczny jest tym, że r_R>1. Wykorzystamy teraz transformator ćwierćfalowy, czyli odcinek linii o długości $\lambda$/4 – rys.5.24 – do przetransformowania rezystancji r_R do wartości r=1. 
Impedancja charakterystyczna Z₀₁ odcinka ćwierćfalowego może być obliczona z następującej zależności:

Ilustrację drogi transformacji z punktu „L” do środka układu pokazuje rys.5.24. Jeśli transformacja impedancji odbywa się odcinkiem prowadnicy o impedancji charakterystycznej innej, niż impedancja odniesienia (zwykle jest nią Z₀=50Ω), to środek okręgu transformacji nie jest dalej ulokowany w środku układu współrzędnych. Można tak dobrać Z_0t odcinka transformującego, aby okrąg przechodził przez punkt dopasowania.
 

Rys.5.24. Obwód dopasowujący z transformatorem ćwierćfalowym.

W przypadku transformacji impedancji z punktu „L” do „S” długość drogi transformacji jest większa o $\lambda$/4. Warunki transformacji zmieniają się, gdyż rS<1. Impedancja charakterystyczna transformatora ćwierćfalowego ma inną wartość, którą obliczamy z zależności (5-40):

Ilustrację drogi transformacji z punktu „L” do środka układu pokazuje rys.5.25.
 

Rys.5.25. Obwód dopasowujący z transformatorem ćwierćfalowym, druga wersja.