Dopasowanie impedancji i dwuwrotniki

 Macierz rozproszenia można w analogiczny co dla dwuwrotnika sposób zdefiniować dla wielowrotnika.

Rys.7.29. Oznaczenie płaszczyzn odniesienia i amplitud fal we wrotach N-wrotnika.    

Dla pokazanego na rys.7.29. N-wrotnika określono w N prowadnicach prowadzących do obszaru ich połączenia: 
•    N płaszczyzn odniesienia: T₁, T₂,...T_N, 
•    N unormowanych, zespolonych amplitud fal padających a₁, a₂,...a_N,
•    N unormowanych, zespolonych amplitud fal odbiegających b₁, b₂,...b₃.
Amplitudy fal padających tworzą kolumnową macierz [a], amplitudy fal odbitych tworzą macierz kolumnową [b]. Obie macierze połączone są zależnością [b] = [S][a] , definiującą kwadratową macierz rozproszenia N-wrotnika:

Liczba zespolonych współczynników macierzy [S] N-wrotnika równa jest N², co oznacza 2N² niezależnych parametrów N-wrotnika. 
Gdy N-wrotnik jest odwracalny jego transmitancje są parami równe sobie: 

i wtedy liczba niezależnych parametrów wynosi tylko N(N+1). Gdy dodatkowo przyjmiemy warunek bezstratności liczba niezależnych parametrów maleje do N(N+1)/2.