Podręcznik

Patrząc na zależności, opisujące rezystancje r_we i r_wy wtórnika emiterowego, łatwo można zauważyć jego dwie charakterystyczne i ważne cechy:

1. Wtórnik emiterowy transformuje rezystancję. Od strony wejścia wtórnika "widać" całkowitą rezystancję, dołączoną do jego wyjścia (czyli R_E || R_O), ale jako mniej więcej β-krotnie większą. Z kolei od strony wyjścia jest "widoczna" całkowita rezystancja znajdująca się w obwodzie bazy, tym razem w przybliżeniu β-krotnie zmniejszona.

2. Wtórnik emiterowy jest "przezroczysty". Zmiana rezystancji obciążenia R_O ma wpływ na rezystancję wejściową wtórnika, natomiast rezystancja wyjściowa jest zależna od rezystancji źródła sygnału dołączonego do jego wejścia. To oznacza, że r_we zmaleje np. po zmniejszeniu oporności R_O, a z kolei rwy wzrośnie np. po zmianie źródła sygnału na takie, które ma większą RG. To sprawia, że trudno jest przy użyciu wtórnika emiterowego uzyskać bardzo duże "przełożenie rezystancji" Jeśli jest konieczne uzyskanie bardzo dużego stosunku r_we do r_wy lub dużą niezależność tych rezystancji od właściwości źródła i obciążenia, należy rozważyć zastosowanie wtórnika źródłowego lub zbudowanie bardziej złożonego układu (na przykład kaskadowe połączenie wtórnika źródłowego z wtórnikiem emiterowym).