Podręcznik

Niewątpliwymi zaletami układu z wtórnikiem są: prostota i możliwość obciążania go stosunkowo dużym prądem (w porównaniu z najprostszym układem z diodą Zenera).

Wady stabilizatora z wtórnikiem emiterowym to: możliwość uszkodzenia tranzystora przy nadmiernym obciążeniu oraz zbyt duża dla niektórych zastosowań rezystancja wyjściowa (nawet przy zapewnieniu wstępnego prądu I_RE). Dodatkową wadą stabilizatora z wtórnikiem emiterowym może być też dość znaczny drop-out układu, wynikający z samej zasady działania obwodu z diodą Zenera.

Stabilizacja napięcia w układzie z wtórnikiem emiterowym (współczynnik S_U) jest przeciętna, podobna jak w przypadku poprzedniego stabilizatora. Istnieje jednak możliwość jej poprawy poprzez użycie większej wartości opornika R₂.

Układ z wtórnikiem jest dość często stosowany do zasilania takich układów, które dobrze tolerują niezbyt dokładne napięcie zasilające. Sprawdza się w zakresie małych i średnich prądów: najczęściej wtedy, gdy prąd obciążenia nie przekracza kilkuset miliamperów. Układ jest bardzo wrażliwy na zwarcie wyjścia i często bywa uzupełniany o układy zabezpieczające.