Podręcznik
3. Metoda operatorowa Laplace’a
3.7. Przesunięcie w dziedzinie czasu
Transformata Laplace’a funkcji czasu o argumencie przesuniętym względem początku układu współrzędnych spełnia następującą zależność
(3.9) |
Przesunięcie argumentu funkcji oryginalnej f(t) w dziedzinie czasu odpowiada w dziedzinie częstotliwości pomnożeniu transformaty Laplace’a funkcji oryginalnej F(s) (nieprzesuniętej) przez funkcję wykładniczą .
Własność powyższa jest często wykorzystywana przy obliczaniu transformat nietypowych funkcji jak również przy analizie obwodów o wymuszeniach impulsowych.
Tutaj zilustrujemy jej użyteczność przy obliczaniu transformaty impulsu Diraca, zwanej funkcją impulsową Diraca. Impulsem Diraca nazywamy wielkość o następujących własnościach.
(3.10) |
oraz
(3.11) |
Impuls Diraca przyjmuje wartość nieskończoną tylko dla jednego punktu t = 0 a w pozostałym zakresie ma wartość zerową. Wartość nieskończona stwarza pewne trudności obliczeniowe. Aby je przezwyciężyć wprowadza się jej aproksymację w postaci
(3.12) |
której wykres dla różnych wartości h przedstawiony jest na rys. 3.1.
Rys. 3.1. Aproksymacja funkcji Diraca przez funkcję impulsową
Im mniejsza wartość h tym bardziej funkcja aproksymująca zbliża się swym wyglądem do funkcji Diraca. W granicy przy funkcja aproksymująca jest zbieżna do rzeczywistej funkcji Diraca. Transformata Laplace’a dla funkcji aproksymującej jest dana w postaci
(3.13) |
Biorąc pod uwagę, że funkcja Diraca jest granicą funkcji aproksymującej otrzymuje się
(3.14) |
Transformata Laplace’a funkcji delty Diraca jest równa jedności.