Podręcznik
Wersja podręcznika: 1.0
Data publikacji: 01.01.2022 r.
Wykłady
W1…WN, odpowiadające w sumie ok. 10-12 godz. standardowego wykładu
2. Modelowanie zależności
2.10. Wypukłe i niewypukłe funkcje odcinkami liniowe
Rozważamy modelowanie funkcji jednej zmiennej, odcinkami liniowej.
Przykładowo, funkcja odcinkami liniowa może być aproksymacją funkcji nieliniowej, jak na poniższym rysunku:
Modele liniowe ciągłe
Niech funkcja przedziałami liniowa będzie opisana następującymi równaniami:

i funkcja
jest wklęsła czyli:Wtedy, dla zadania maksymalizacji, może być ona modelowana następująco:
![]()
Możliwe jest też wykorzystanie innego podejścia, tzw. przyrostowego, w którym pomocnicze zmienne
oznaczają przyrost argumentu w i-tym przedziale. Wtedy funkcja odcinkami liniowe jest wyrażona następującymi zależnościami:

gdzie w przypadku wklęsłej funkcji
zachodzi następująca własność:
![]()
jak na poniższym rysunku:

Wtedy funkcja
może być modelowana w następujący sposób:

Modele liniowe całkowitoliczbowe
W sytuacji, gdy jest maksymalizowana funkcja wypukła lub minimalizowana funkcja wklęsła, konieczne jest zastosowanie modelu całkowitoliczbowego. Należy pamiętać, że modele całkowitoliczbowe są znacznie trudniejsze jeśli chodzi o ich rozwiązywanie, w związku z tym należy ich używać tylko w sytuacjach niezbędnych.
Rozważmy znowu funkcję przedziałami liniową:

Tym razem jednak, jest ona wypukła, czyli:
![]()
Model programowania matematycznego tej funkcji zawiera już zmienne całkowite/binarne (
) i może być przedstawiony następująco:

Wersja przyrostowa jest zbliżona do funkcji wklęsłej, ale zawiera dodatkowe zmienne binarne, wymuszające właściwą kolejność ustalania zmiennych reprezentujących przyrosty:

Zaletą modelu przyrostowego jest to, że może być użyty do dowolnej konfiguracji funkcji odcinkami liniowej, która miejscami jest wklęsła a miejscami wypukła. Nie jest to prawdą dla standardowej postaci, która działa prawidłowo tylko dla funkcji wypukłej.