3. Modelowanie rozmyte

3.9. Wyostrzanie zbiorów rozmytych

Wnioskowanie oparte na zbiorze reguł prowadzi do uzyskania wniosku rozmytego (por. Rys. 18). W praktyce wniosek w takiej postaci jest mało użyteczny. Oczekuje się bowiem sformułowania wniosku w formie ostrej. Dla przykładu, w rzeczywistym regulatorze interesująca jest ostra wartość sygnału sterującego regulatora, a nie funkcja przynależności rozmytego sygnału sterującego. Z tego powodu potrzebne jest zastosowanie metody transformacji umożliwiającej przekształcenie zbioru rozmytego do postaci wartości ostrej. W istocie chodzi o operację odwrotną do operacji rozmywania (100).

Wyostrzeniem zbioru rozmytego będziemy określali operację transformacji dwuwymiarowego zbioru rozmytego do zerowymiarowej wartości ostrej.

 D:\mu(x)\Rightarrow y \quad;\quad\forall x\in X (108)

Z powyższej definicji nie wynika w sposób bezpośredni w jaki sposób ma być dokonane przekształcenie. Definicja ta również nie zakłada konieczności dokonania wcześniejszej normalizacji zbioru podlegającego wyostrzaniu.

Sformułowano wiele metod wyostrzania. Metody te zakwalifikować można do dwóch zasadniczych grup:

  • metod obszarowych (COG, COS, COLA),
  • metod wysokościowych (HM, LOM, FOM, MOM).