5. Jak zaprojektować jednokanałowe łącze telekomunikacyjne

5.1. Bilans mocy dla łącza jednokanałowego

Cały tor składać się będzie z części nadawczej, transmisyjnej i odbiorczej. Jak już wiemy z poprzednich rozważań w łączach dalekiego zasięgu niezbędne będzie zastosowanie w części transmisyjnej wzmacniaczy i kompensatorów dyspersji (światłowodu DCF lub siatek Bragga). W rzeczywistości nasze łącze cyfrowe jest łańcuchem wzmacniaczy optycznych i regeneratorów łączącym części nadawczo-odbiorcze.

Rysunek 17. Uproszczony schemat ideowy cyfrowego łącza optycznego

Na początkowym etapie należy dobrać odpowiedni nadajnik, modulator i fotodiodę. Następnie znając parametry elementów części transmisyjnej należy obliczyć maksymalny zasięg transmisji.

Rysunek 18. Fragment łącza optycznego (od wzmacniacza do wzmacniacza)

W rzeczywistości część transmisyjna łącza podzielona jest na segmenty, składające się ze wzmacniacza, światłowodu transmisyjnego, elementu kompensującego. Im większa jest odległość pomiędzy stacją nadawcza a odbiorczą, tym więcej jest segmentów. Oczywistym jest, że wzrasta ilość wzmacniaczy. W przypadku kiedy zastosuje się w łączu wzmacniacze o stałej mocy wyjściowej , pojawia się problem z narastającym szumem. Stosunek sygnał szum rośnie i dochodzi do błędnej transmisji.

Wyznacz maksymalną odległość pomiędzy wzmacniaczami w łączu telekomunikacyjnym pracującym w trzecim oknie telekomunikacyjnym, do kompensacji dyspersji użyj światłowodu DCF (D = -38ps/km/nm, α = 0,235 dB/km)

a) siatki Bragga (BG) (tłumienie siatki i cyrkulatora = 1 dB)

Do obliczeń użyj następujących danych: wzmocnienie wzmacniacza EDFA G = 30 dB, straty na złączach Ac = 0,5 dB, straty na spawach As = 0,1 dB. Odległość między spawami wynosi 10 km

Z rysunku 18 przedstawiającego interesujący nas fragment łącza, wnioskujemy, że liczba złącz będzie wynosić trzy (pierwsze pomiędzy wzmacniaczem a światłowodem, drugie pomiędzy światłowodem a elementem kompensującym dyspersję (światłowód DCF) i trzecie pomiędzy elementem kompensującym dyspersję a wzmacniaczem).

G ≥ PC + αSMFLSMF +  αDCFLCDF + Pm

gdzie 

G – wzmocnienie wzmacniacza [dB] 

PC – tłumienie na złączach i spawach [dB]

Pm – margines strat na starzenie się łącza [dB]

αSMF – współczynnik tłumienia światłowodu [dB/km]

LSMF – długość łącza pomiędzy wzmacniaczami [km]

αDCF – współczynnik tłumienia światłowodu kompensującego [dB/km]

LDCF – długość światłowodu kompensującego [km]

P_C = nA_s + mA_{zł} = \left( \frac{L_{SMF}}{L_s} -1 \right) A_s + mA_{zł}

As – tłumienie spawu [dB]

A – tłumienie złączki [dB]

n – ilość spawów

m – ilość złączek

Ls – odległość między spawami

L_{DCF} = - \frac{L_{SMF} \cdot D_{SMF}}{D_{DCF}}

DSMF – współczynnik dyspersji światłowodu SMF

DDCF  – współczynnik dyspersji światłowodu DCF. 

Po podstawieniu i przekształceniu pierwszego równania otrzymujemy:

L_{SMF} \leq \frac{(G - P_m - mA_{zł}+A_s)} {D_{DCF}A_s + L_s\alpha_{SMF}D_{DCF}-\alpha_{DCF}D_{SMF}L_s} L_sD_{DCF}

Po podstawieniu wartości podanych powyżej otrzymujemy, że  LSMF ≤ 111 km. Obliczenia wykonano dla światłowodu Leaf®Optical Fiber

Wyznacz maksymalną odległość pomiędzy wzmacniaczami w łączu telekomunikacyjnym pracującym w trzecim oknie telekomunikacyjnym, do kompensacji dyspersji użyj światłowodowej siatki (tłumienie siatki i cyrkulatora = 1 dB)

Do obliczeń użyj następujących danych: wzmocnienie wzmacniacza EDFA G = 30 dB, straty na złączach Ac = 0,5 dB, straty na spawach As = 0,1 dB. Odległość między spawami wynosi 10 km

Z rysunku 18 przedstawiającego interesujący nas fragment łącza, wnioskujemy, że liczba złącz będzie wynosić trzy (pierwsze pomiędzy wzmacniaczem a światłowodem, drugie pomiędzy światłowodem a elementem kompensującym dyspersję (siatką Bragga) i trzecie pomiędzy elementem kompensującym dyspersję a wzmacniaczem).

G ≥ PC + αSMFLSMF +  PBragg + Pm

gdzie 

G – wzmocnienie wzmacniacza [dB] 

PC – tłumienie na złączach i spawach [dB]

Pm – margines strat na starzenie się łącza [dB]

αSMF – współczynnik tłumienia światłowodu [dB/km]

LSMF – długość łącza pomiędzy wzmacniaczami [km]

αDCF – współczynnik tłumienia światłowodu kompensującego [dB/km]

LDCF – długość światłowodu kompensującego [km]

PBG     - tłumienie siatki i cyrkulatora [dB]

P_C = nA_s + mA_{zł} = \left( \frac{L_{SMF}}{L_s} -1 \right) A_s + mA_{zł}

As – tłumienie spawu [dB]

A – tłumienie złączki [dB]

n – ilość spawów

m – ilość złączek

Ls – odległość między spawami

D_{Bragg} = - L_{SMF} \cdot D_{SMF}

DSMF – współczynnik dyspersji światłowodu SMF

DDCF  – współczynnik dyspersji światłowodu DCF. 

Po podstawieniu i przekształceniu pierwszego równania otrzymujemy:

L_{SMF} \leq \frac{(G - P_m - P_{Bragg} - mA_{zł} + A_s)} {A_s + L_s\alpha_{SMF}} L_s

Po podstawieniu wartości podanych powyżej otrzymujemy, że LSMF ≤ 117 km. Obliczenia wykonano dla światłowodu Leaf®Optical Fiber

Wyznacz minimalne wzmocnienie wzmacniacza, które pozwoli na przesłanie sygnału na odległość 150 km. Obliczenia wykonaj dla łącza telekomunikacyjnego pracującego w trzecim oknie telekomunikacyjnym, do kompensacji dyspersji użyj:

a)    światłowodowej siatki Bragga (tłumienie siatki i cyrkulatora = 1 dB)

b)    światłowodu DCF (D = -38ps/km/nm, α = 0,235 dB/km)

Do obliczeń użyj następujących danych: straty na złączach Ac = 0,5 dB, straty na spawach As = 0,1 dB. Odległość między spawami wynosi 10 km.

 

Powyższe obliczenia nie uwzględniają wartości przepływności, ani liczby kanałów, ani zjawisk nieliniowych, te problemy zostaną omówione w kolejnym module „Łącze światłowodowe - DWDM”.