5. Układy elektroenergetyczne sieci dystrybucyjnych

5.5. Dobór stacji transformatorowej SN/nn

Dobór stacji transformatorowej polega na określeniu:

  1. typu i rodzaju wykonania stacji (w tym napięcia pracy),
  2. liczby i mocy transformatorów,
  3. przekładni transformatora,
  4. grupy połączeń transformatora,
  5. napięcia zwarcia transformatora,
  6. częstotliwości znamionowej,
  7. sposobu regulacji napięcia transformatora,
  8. sposobu chłodzenia transformatora,
  9. wytrzymałości zwarciowej dynamicznej i cieplnej.

W praktyce projektowej dobór stacji transformatorowej należy rozpocząć od określenia mocy zapotrzebowanej z uwzględnieniem kompensacji mocy biernej (jeżeli to konieczne). Na tej podstawie wstępnie należy dobrać z katalogu producenta transformator lub transformatory. Podczas wyboru należy zwrócić uwagę na następujące parametry:

  1. moc znamionową transformatora z uwzględnieniem odpowiedniego zapasu mocy na ewentualną rozbudowę lub konieczność pracy w układzie rezerwowym.
  2. wartość napięcia górnego i dolnego (np. 15/0,42 kV).
  3. grupę połączeń np. Yzn5 lub Dyn5 – należy to skonsultować z działem technicznej obsługi klienta, spółki dystrybucyjnej o ile wcześniej nie zostało to określone w warunkach technicznych wydanych przez spółkę.
  4. rodzaj chłodzenia – preferowane są transformatory suche tzn. powietrzne lub w zalewie żywicznej. Należy unikać stosowania transformatorów olejowych z uwagi na zagrożenia jakie mogą powstać w wyniku ich uszkodzenia (wyciek oleju itp.).
  5. wymiary – jeśli miejsce, które mamy do dyspozycji, jest ograniczone.
  6. pozostałe parametry: napięcie zwarcia, straty jałowe i obciążeniowe, prąd stanu jałowego.

W praktyce praca projektanta ogranicza się do określenia punktów: a, b, f, gdyż pozostałe punkty określa spółka dystrybucyjna.

Posiadając te dane można przystąpić do sprawdzenia poprawności doboru transformatora według wzorów (5.10, 5.14), następnie dokonania doboru zabezpieczenia transformatora według wskazówek zawartych rozdziale 5.5.1. W chwili obecnej na rynku dostępne są prefabrykowane stacje transformatorowe. Dobór stacji transformatorowej sprowadza się do określeniu typu stacji (na podstawie katalogu producenta) oraz określenia:

  1. liczby pól odpływowych nn (z uwzględnieniem rezerwy),
  2. układu rozdzielni średniego napięcia (liczba pól),
  3. układu pomiarowego,
  4. rodzaju stacji: słupowa, budynkowa, wnętrzowa, podziemna.

Moc transformatora musi pokrywać moc zapotrzebowaną przez zasilane odbiorniki po uwzględnieniu jego strat własnych, czyli:

SnTSZc (5.10)
SZc=(PZ+ΔPT)2+(QZ+ΔQTQk)2 (5.11)
ΔPT=ΔP0+ΔPobc_zn(SZSnT)2 (5.12)
ΔQT=ΔQ0+ΔQobc_zn(SZSnT)2 (5.13)
SZ=P2Z+Q2Z (5.14)

 

gdzie: SZc – całkowita moc zapotrzebowana przez odbiorniki z uwzględnieniem strat własnych transformatora, w [kVA], PZ – moc czynna zapotrzebowana przez odbiorniki, w [kW], QZ – moc bierna zapotrzebowana przez odbiorniki, w [kvar], SZ – moc pozorna zapotrzebowana przez odbiorniki, w [kVA], SnT – moc znamionowa transformatora, w [kVA], ΔPT – straty czynne transformatora, w [kW], ΔQT – straty bierne transformatora, w [kvar], Qk – moc bierna kompensowana, w [kvar], ΔP0=ΔPFe – straty mocy czynnej stanu jałowego, w [kW], ΔPobc_zn=ΔPCu – znamionowe obciążeniowe straty mocy czynnej, w [kW], ΔQ0 – straty jałowe bierne transformatora, w [kvar], ΔQobc_zn – straty obciążeniowe bierne transformatora, w [kvar], uk% – napięcie zwarcia transformatora, w [%] (wartość ta podawana jest często w jednostkach względnych i oznaczona jako uk, w [–]), i0 – prąd biegu jałowego transformatora, w [%].

Po wyznaczeniu mocy zapotrzebowanej SZ, należy z katalogu producenta dobrać transformator o mocy znamionowej SnT tak, aby spełnić określone warunki techniczne.

  1. Praktycznie należy starać się dobierać transformator tak by spełnić warunek określony wzorem (5.10).
  2. Jeżeli planujemy zasilanie odbiorników w układzie rezerwy ukrytej lub jawnej wówczas transformator również należy dobrać tak jak poprzednio (na całą moc zapotrzebowaną przez odbiorniki), a następnie dokonać podziału odbiorników pomiędzy poszczególne transformatory. Podział obciążenia powinien zapewniać w miarę równomierne obciążenie obydwu transformatorów w warunkach normalnej pracy.
  3. Jeżeli w stacji zastosowano kompensację mocy biernej, moc kompensacji należy uwzględnić przy wyznaczeniu mocy transformatora.

5.1

W wyniku obliczeń mocy zapotrzebowanej przez budynek użyteczności publicznej uzyskano następujące wartości mocy zapotrzebowanych (nie określono współczynnika tgφ)

  1. PZ=170 kW,
  2. QZ=68 kvar.

Należy dobrać transformator SN/nn przeznaczony do zasilania budynku.

Rozwiązanie

tgφ=QZPZ=68170=0,4 (5.15)

Kompensacja mocy biernej nie jest wymagana.

SZ=P2Z+Q2Z=1702+682=183,1 kVA (5.16)

Na podstawie wyznaczonej wartości mocy zapotrzebowanej, wstępnie należy przyjąć transformator o mocy Sn=250 kVA. Na podstawie katalogu firmy EMIT S.A., dane transformatora przedstawiono poniżej:

SnT=250 kVA; ΔPobc_zn=4,5 kW; ΔP0=2,1 kW; Δi0%=1%uk=0,045 (4,5%),

Zatem należy sprawdzić poprawność doboru transformatora:

ΔPT=ΔP0+ΔPobc_zn(SZSnT)2==2,1+4,5(183,1250)2=4,51 kW (5.17)
ΔQT=ΔQ0+ΔQobc_zn(SZSnT)2==1100250+4,5100(183,1250)2=10,74 kvar (5.18)
SnT=250 kVASZc=(PZ+ΔPT)2+(QZ+ΔQT)2==(170+4,51)2+(68+10,74)2=191,45 kVA (5.19)
SnTSZc (5.20)

Oszacowana wartość mocy zapotrzebowanej pozwala na przyjęcie transformatora o mocy SnT=250 kVA, która pozwoli na zwiększenie obciążenia (pozostaje niewielka rezerwa mocy). Parametry transformatora: grupa połączeń Dy5, napięcie zwarcia uk%=4,5%, ΔPobc_zn=4,5 kW, napięcie górne U1=3×15,75/9,1 kV, napięcie dolne U2=3×230/420 V.