Podręcznik

Dyski twarde mają stosunkowo krótką historię. Pierwszy dysk twardy został użyty w 1956 roku. Miał on bardzo małą pojemność i monstrualne rozmiary. Również jego koszt był bardzo duży. Jednak można powiedzieć, że idea funkcjonowania dysku pozostała taka sama do chwili obecnej. Natomiast ogromny postęp dokonał się w inżynierii materiałowej. Dzisiejsze dyski umożliwiają ogromne upakowanie danych, w stosunku do tych pierwszych.
Można sobie zadać pytanie, co było przed dyskami? Na początku jako pamięć masową stosowano karty perforowane, albo perforowaną taśmę. Rozwiązania takie miały wiele wad i były bardzo zawodne. Trudno było na takim nośniku zapisać pętle (czasami sklejano brzegi taśmy). Wczytywanie kart było bardzo wolne, poza tym mogły się one rozsypać. To samo dotyczyło taśm. Te z kolei mogły się rozerwać w trakcie wczytywania danych. Później perforowane karty zastąpiono taśmami magnetycznymi. Specjalne, bardzo duże rozmiarowo czytniki, przypominające ogromne magnetofony, służyły do odczytu i zapisu danych. Były to rozwiązania drogie i stosowane raczej w dużych komputerach typu mainframe. Poza tym,  żeby się dostać do danych na drugim końcu taśmy magnetycznej, trzeba było przewinąć całą taśmę. Dostąp do danych był więc koszmarnie wolny.
W pierwszych komputerach PC nie było w ogóle pamięci masowej. Program więc ginął w momencie wyłączenia komputera. Można sobie tylko wyobrazić jak niewygodne było to rozwiązanie. Następnie pojawiły się stacje dyskietek. Był to ogromny postęp, chociaż dyskietki były dużo wolniejsze nawet od tych pierwszych dysków twardych. Po raz pierwszy można było wpisany program przechować w pamięci masowej i później szybko wgrać do komputera. Dopiero po nich pojawiły się dyski twarde. Pierwsze miały pojemność 10 MB i kosztowały ponad 1000$. Dawały jednak nieporównywalnie wyższy komfort pracy z komputerem.
Za pierwszy dysk twardy (ale nie działający w komputerze klasy PC) uważa się rozwiązanie opracowane dla komputera IBM 305 RAMAC w 1956 roku (Rys. 9 ). Dysk, widoczny w postaci szklanego słoja na rysunku 10, miał 5 MB pojemności. Składał się z 50 talerzy o rozmiarze 24” (ok. 61cm). Transfer danych odbywał się z prędkością 8800 bitów/s. 

 Rys. 9. Komputer IBM 305 RAMAC z 1956 roku [źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/IBM_305_RAMAC]

 
Rys. 10. Dysk twardym z komputera IBM 305 RAMAC [źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/IBM_305_RAMAC]