Podręcznik Grafika komputerowa i wizualizacja

Umieszczenie w wyimaginowanym świecie wirtualnej kamery, która daje możliwość manipulacji zgodnie ze znanymi realiami pozwala łączyć obrazy rzeczywiste z wirtualnymi. Przykładem takiego „graficznego świata” jest wirtualne studio, coraz częściej wykorzystywane przez stacje telewizyjne. Zamiast budować dekoracje do nowego programu, tworzy się je za pomocą grafiki komputerowej.

Program powstaje w ten sposób, że niezależnie prowadzi się dwie rejestracje. Rejestrację prezenterów (lub innych osób występujących) rzeczywistą kamerą oraz „rejestrację” wirtualnej dekoracji wirtualną kamerą. Obie kamery mają odpowiednio zgodne parametry funkcjonalne oraz w pełni zsynchronizowane ruchy. Oba obrazy składa się następnie techniką blue boxu, tworząc to, co potem oglądamy na ekranie. Oczywiście możliwe są dowolne warianty łączenia elementów rzeczywistych i wirtualnych łącznie z dowolnym zasłanianiem jednych przez drugie (rys.5.12, rys.5.13).

Technika wirtualnej kamery pozwala zaoszczędzić nie tylko pieniądze, czas i materiały przy tworzeniu dekoracji, pozwala też „zaoszczędzić” powierzchnię studia telewizyjnego, gdzie odbywa się realizacja programu. Oglądając program wierzymy w masywne dekoracje rozstawione na olbrzymiej przestrzeni (rys.5.14), a w rzeczywistości prezenter może siedzieć w ciasnym wnętrzu. Zainteresowanych tematem wirtualnego studia zachęcam do przeczytania pracy [7].

Rys.5.12. Prezenter i wirtualna dekoracja. Warto zwróci uwagę na cień. Rzeczywisty prezenter rzuca cień na wirtualną dekorację !  Fotografia dzięki uprzejmości Orad Hi-Tec Systems Poland.

Rys.5.13. Wirtualna kuchnia. Oprócz prezenterek również niektóre meble i sprzęt kuchenny są rzeczywiste.
Fotografia dzięki uprzejmości Orad Hi-Tec Systems Poland.

Rys.5.14. Wirtualne studio.  Fotografia dzięki uprzejmości Orad Hi-Tec Systems Poland.