2. Metoda płaszczyzn tnących

2.4. Algorytmy płaszczyzn tnących

W poszukiwanym rozwiązaniu optymalnym muszą być spełnione następujące warunki optymalności dla zadania ZPL z dodanymi cięciami \max\{c^Tx: Ax \leq b, Dx \leq d, x \geq 0\}

  1. prymalna dopuszczalność (y_{i0}\geq 0, i=1, \ldots, m)
  2. całkowitoliczbowość (y_{i0} całkowite)
  3. dualna dopuszczalność (y_{0j}\geq 0, j \in N)

Możliwe są trzy podejścia, w których dwa z powyższych warunków są zawsze spełnione, natomiast trzeci ulega relaksacji. Trzy podstawowe algorytmy metod płaszczyzn tnących są  następujące 

  1. algorytm form całkowitych (spełnione warunki 1 i 3)
  2. metoda prymalna całkowitoliczbowa (spełnione warunki 1 i 2)
  3. metoda dualna całkowitoliczbowa (spełnione warunki 2 i 3)

Ogólny schemat algorytmu form całowitych jest następujący

  1. Krok t=0, P^t=P
  2. Rozwiąż ZPL
    \max\{c^Tx: x \in P^t \}
    Niech x^t będzie rozwiązaniem na P^t
    1. Jeżeli spełnione są wszystkie warunki optymalności to STOP
    2. Skonstruuj płaszczyznę tnącą odcinającą x^t rozwiązując problem separowalności x^t od conv(X).
    3. t=t+1, idź do 2 poziom wyżej

Jest to ogólny schemat, który pozostawia otwarte pytanie w jaki sposób generować nowe cięcia.