Podręcznik
1. Układ regulacji z regulatorem stanu
Rozważmy opis obiektu liniowego za pomocą równań stanu i wyjść
\(\begin{eqnarray}\dfrac{dx(t)}{dt} &=& Ax(t)+Bu(t) \qquad(4.1)\\y(t) &=& Cx(t) \qquad(4.2)\end{eqnarray}\)
oraz punkt pracy obiektu liniowego \( (x_0,u_0) = (0,0) \). Jeżeli obiekt ma tylko jeden sygnał sterujący oraz jedno wyjście, to algorytm regulatora P dla tego obiektu ma postać
\(\begin{equation}u(t) = k_p y(t)\end{equation}\qquad(4.3)\)\qquad(4.3)
W przypadku, gdy obiekt ma wiele sygnałów sterujących i wiele wyjść, to algorytm regulatora proporcjonalnego dla sterowania \( u_i(t),\ i=1,\cdots,m \) może zostać zapisany jako
\(\begin{equation}u_i(t) = k_{pi1} y_1(t) +\cdots + k_{pij} y_j(t)\cdots + k_{pip} y_p(t)\end{equation}\qquad(4.4)\)
Sterowanie \( u_i(t) \) jest sumą składników proporcjonalnych do wartości wyjść ze współczynnikami proporcjonalności \( k_{pi1},\cdots, k_{pip} \). Regulator stanu stanowi rozwinięcie powyższego algorytmu, z tym że zamiast wykorzystywać sygnały wyjściowe, wykorzystujemy stany obiektu. Sterowanie \( u_i(t) \) jest zatem dane wzorem
\(\begin{equation}u_i(t) = k_{i1} x_1(t) +\cdots + k_{ij} x_j(t)\cdots + k_{in} x_n(t)\end{equation}\qquad(4.5)\)
gdzie \( k_{i1},\cdots, k_{in} \) to stałe współczynniki wzmocnienia regulatora stanu. Wypiszmy równania algorytmu regulatora stanu dla wszystkich sterowań \( u_1(t),\cdots, u_m(t) \)
\(\begin{eqnarray}u_1(t) &=& k_{11} x_1(t) +\cdots + k_{1j} x_j(t)\cdots + k_{1n} x_n(t) \qquad(4.6) \\&\vdots& \\ u_i(t) &=& k_{i1} x_1(t) +\cdots + k_{ij} x_j(t)\cdots + k_{in} x_n(t) \qquad(4.7) \\&\vdots& \\ u_m(t) &=& k_{m1} x_1(t) +\cdots + k_{mj} x_j(t)\cdots + k_{mn} x_n(t) \qquad(4.8) \end{eqnarray}\)
gdzie \( k_{11} \),..., \( k_{mn} \) są stałymi współczynnikami. Równania regulatora stanu można zapisać w postaci macierzowej
\(\begin{equation}\left(\begin{array}{c}u_1(t) \\ \vdots\\ u_i(t) \\ \vdots\\ u_m(t)\end{array}\right) = \left(\begin{array}{ccccc}k_{11} & \cdots & k_{1j} & \cdots & k_{1n} \\\vdots & & \vdots & & \vdots \\k_{i1} & \cdots & k_{ij} & \cdots & k_{in} \\\vdots & & \vdots & & \vdots \\k_{m1} & \cdots & k_{mj} & \cdots & k_{mn} \end{array}\right)\left(\begin{array}{c}x_1(t)\\ \vdots\\ x_j(t) \\ \vdots\\ x_n(t)\end{array}\right) \end{equation}\qquad(4.9)\)
Standardowo stosuje się następujące oznaczenie macierzy wzmocnień regulatora
\(\begin{equation}K = \left(\begin{array}{ccccc}k_{11} & \cdots & k_{1j} & \cdots & k_{1n} \\\vdots & & \vdots & & \vdots \\k_{i1} & \cdots & k_{ij} & \cdots & k_{in} \\\vdots & & \vdots & & \vdots \\k_{m1} & \cdots & k_{mj} & \cdots & k_{mn} \end{array}\right)\end{equation}\qquad(4.10)\)
Równanie regulatora stanu można wtedy zapisać w postaci wektorowej
\(\begin{equation}u(t) = Kx(t)\end{equation}\qquad(4.11)\)
Wprowadźmy równanie regulatora stanu do równań stanu obiektu liniowego
\(\begin{equation}\dfrac{dx(t)}{dt} = Ax(t)+Bu(t) = Ax(t)+BKx(t) = (A+BK)x(t) \end{equation}\qquad(4.12)\)
Wprowadźmy oznaczenie
\(\begin{equation}A_K = A+BK\end{equation}\qquad(4.13)\)
Równanie stanu układu regulacji ma postać
\(\begin{equation}\dfrac{dx(t)}{dt} = A_K x(t) \end{equation}\qquad(4.14)\)
Układ regulacji z regulatorem stanu jest zatem układem autonomicznym. Stabilność układu regulacji z regulatorem stanu zależy od własności macierzy \( A_K = A+BK \) i jej wielomianu charakterystycznego. Ponieważ możemy dobrać wartości wzmocnień regulatora stanu w macierzy \( K \), możemy zatem wpływać na postać macierzy \( A_K \). Okazuje się, że pod pewnymi warunkami, możemy w znacznym stopniu zmieniać własności układu regulacji, poprzez odpowiedni dobór macierzy \( K \). Zagadnienie to zostanie teraz szczegółowo omówione.
Istotną rolę dla układu regulacji z regulatorem stanu odgrywa warunek sterowalności obiektu, definiowany w następujący sposób
\(\begin{equation}\dfrac{dx(t)}{dt} = Ax(t)+Bu(t) \end{equation}\qquad(4.15)\)
spełnia warunek sterowalności, jeżeli dla dowolnego stanu początkowego \( x(t_0) \), dowolnej chwili końcowej \( t_1>t_0 \) i dowolnego stanu końcowego \( x(t_1) \) istnieje sterowanie \( u(t) \), które przeprowadza układ od stanu początkowego do stanu końcowego.Jeżeli obiekt jest sterowalny, to za pomocą odpowiedniego sterowania \( u(t) \) możemy go przeprowadzić z dowolnego stanu do dowolnego innego stanu w dowolnym czasie. Istnieją odpowiednie kryteria do badania sterowalności układu, które można znaleźć w literaturze specjalistycznej. W naszych przykładach nie będziemy szczegółowo analizować kwestii sterowalności obiektu, jednak w tym miejscu konieczne było podanie odpowiedniej definicji. Wróćmy jednak do problemu regulatora stanu. Wielomian charakterystyczny dla układu regulacji z regulatorem stanu ma postać
\(\begin{equation}W_K(s) = det(sI-A_K) = det(sI-A-BK)\end{equation}\qquad(4.16)\)
Okazuje się, że jeżeli tylko obiekt liniowy jest sterowalny, to można tak dobrać macierz \( K \), żeby wielomian charakterystyczny \( w_K(s) \) miał z góry zadane pierwiastki \( s_1,\cdots,s_j,\cdots,s_n \). Pierwiastki wielomianu charakterystycznego \( w_K(s) \) mają kluczowe znaczenie dla stabilności układu regulacji, a także wpływają na innego jego własności. %Poprzez odpowiedni dobór macierzy \( K \) możemy zatem w znacznym stopniu wpływać na własności układu regulacji z regulatorem stanu.
Do omówienia pozostaje kwestia zastosowania regulatora stanu do obiektów nieliniowych. Rozważmy obiekt opisany nieliniowymi równaniami stanu
\(\begin{equation}\dfrac{dx(t)}{dt} = f(x(t),u(t)) \label{eq:ch4:eqStan}\end{equation}\qquad(4.17)\)
i punkt pracy określony za pomocą równań
\(\begin{equation}0 = f(x_0,u_0)\qquad(4.18)\end{equation}\)
Zlinearyzowane równania stanu mają postać
\(\begin{equation}\dfrac{d\tilde{x}(t)}{dt} = \dfrac{\partial f(x_0,u_0)}{\partial x}\tilde{x}(t) + d\frac{\partial f(x_0,u_0)}{\partial u}\tilde{u}(t) \qquad(4.19) \end{equation}\)
Regulator stanu dla punktu równowagi \( (\tilde{x}_0,\tilde{u}_0) = (0,0) \) zlinearyzowanego układu regulacji ma postać
\(\begin{equation}\tilde{u}(t) = K\tilde{x}(t)\end{equation}\qquad(4.20)\)
Ponieważ zmienne obiektu zlinearyzowanego przybliżają przyrosty zmiennych obiektu nieliniowego
\(\begin{eqnarray}\tilde{u}(t) &\simeq& \Delta u(t) \qquad(4.21)\\\tilde{x}(t) &\simeq& \Delta x(t)\end{eqnarray}\qquad(4.22)\)
To algorytm regulatora stanu dla obiektu nieliniowego ma postać
\(\begin{equation}\Delta u(t) = K\Delta x(t)\end{equation}\qquad(4.23)\)
lub
\(\begin{equation}u(t) = K(x(t)-x_0) + u_0\qquad(4.24)\end{equation}\)