Podręcznik

Autor przyjął założenie, że zaproponuje podwozie zrobotyzowane o takiej „konstrukcji”, która może stanowić bazę do zabudowy na nim urządzeń mechatronicznych. Oznaczało by to, iż na „pokładzie” takiego hipotetycznego podwozia w zależności od potrzeb przyszłego użytkownika mogą znaleźć miejsce i dodatkowe elementy takie jak czujniki, kamery, manipulatory, chwytaki, siłowniki podciśnieniowe, itp. Po takim montażu mielibyśmy już do czynienia z robotem mobilnym. Dla przykładu celem pokazania zalet tego hipotetycznego podwozia autor „zabudował” na nim chwytak i zasugerował przeprowadzenie swoistego testu terenowego: pokonanie przeszkody na drodze ruchu tego robota mobilnego. (Opis tego testu terenowego znajdzie Czytelnik w dalszej części modułu 4-go).  
Kolejnym założeniem było przyjęcie, iż to hipotetyczne podwozie zrobotyzowane będzie posiadało dwie osie pojedynczych kół nieskrętnych nieresorowanych, napędzanych czterema pracującymi niezależnie silnikami elektrycznymi odpowiednio dobranymi do napędu tych kół podwozia. Przy takim rozwiązaniu zawieszenia tego koncepcyjnego podwozia (po jego fizycznym wykonaniu) zmiana kierunku ruchu tego podwozia mogłaby być realizowana na przykład na zasadzie wzmiankowanego w module 1-szym tzw. systemu czołgowego, czyli napędzania jednej strony kół tego podwozia zrobotyzowanego przy zatrzymaniu (przyhamowaniu) kół jego drugiej strony. 
Trzecim założeniem poczynionym w tym hipotetycznym projekcie robota mobilnego na bazie podwozia zrobotyzowanego było zaproponowanie dla tegoż podwozia systemu centralnego pompowania kół CPK, wykorzystującego m.in. piastę pneumatyczną, zamontowaną w osi kół podwozia, zawór koła podwozia oraz zewnętrzne doprowadzenie powietrza do tych kół za pośrednictwem długiego przewodu pneumatycznego (według koncepcji umieszczonej w opisie patentowym PL 216239 pt. „Robot mobilny o kołach jezdnych pneumatycznych”). 
Ostatnim założeniem, poczynionym przez autora dla tego hipotetycznego podwozia zrobotyzowanego było zaproponowanie opon dla jego kół nie tylko posiadających odpowiednią szerokość swojego bieżnika i tzw. „miękkich” (czyli takich, w których sztywność opony będzie miała jak najmniejszy wpływ na uginanie się opony przy zmniejszonej wartości ciśnienia powietrza w tej oponie), ale również opon o takich wymiarach zewnętrznych, które będą posiadały odpowiedni stosunek średnicy zewnętrznej koła D do jego wewnętrznej d. Powyższe zagwarantuje dużą wartość h opony w związku z mniejszą wartością ciśnienia powietrza tamże.      
Autor chce wyraźnie podkreślić, że prezentowany projekt robota mobilnego na bazie podwozia zrobotyzowanego jest konceptem w pewnej części teoretycznym a w pewnej części fizycznym, popartym wcześniejszymi badaniami eksperymentalnymi autora, które doprowadziły w konsekwencji do uzyskania polskiego patentu o numerze PL 216239. Rysunek 93 ilustruje fizyczny model podwozia zrobotyzowanego według pomysłu autora, które pozwoliło mu na realizację wcześniejszych badań eksperymentalnych podwozia.

Rysunek 93: Podwozie zrobotyzowane o kołach pneumatycznych 3.00 x 4

Autor zaznaczy, że wiedza zdobyta przy badaniu podwozia zrobotyzowanego z rysunku 93 pozwoliła mu na zaproponowanie w module 4-tym konceptu robota mobilnego jak najbardziej zbliżonego do fizycznie realizowalnej postaci, jeżeli taka miałyby powstać. Jednak ze względu na objętość tekstu niniejszej publikacji szersze rozważania na ten temat należało ograniczyć. Zrobiono to jednak do takiego zakresu, aby przedstawiony zamysł robota mobilnego i jego parametry były wystarczające do zrozumienia zalet tego projektu w aspekcie pokazania Czytelnikowi zwiększenia mobilności jego podwozia, odnosząc to do innych podwozi zrobotyzowanych, których konstrukcja jest tradycyjna, tj. pozbawiona systemu CPK lub CTIS. 
Swoistym celem, jaki przyświecał autorowi w module 4-tym było pokazanie Czytelnikowi, że propozycja takiego podwozia zrobotyzowanego, chociaż hipotetyczna ma rację bytu „w świecie” zdominowanym przez uznane konstrukcje podwozi zrobotyzowanych. (Autor ma na myśli tradycyjne podwozia zrobotyzowane kołowe pojazdów załogowych oraz bezzałogowych, czyli podwozia oparte o ramę nośną oraz mosty napędowe napędzające wszystkie osie kół podwozia). 
Kończąc te rozważania należy wyraźnie podkreślić, że autorska propozycja podwozia zrobotyzowanego dla robota mobilnego bezzałogowego „zabudowuje” w strukturze tego podwozia system centralnego pompowania kół CPK. Zasadnym jest zatem przyjęcie tezy, że jest to innowacja, czyli nowy pomysł na podwozie zrobotyzowane dla robotów mobilnych bezzałogowych o kołach pneumatycznych, będący jednocześnie swoistą konkurencją dla istniejących konstrukcji różnych innych podwozi zrobotyzowanych, ale pozbawionych systemu centralnego pompowania kół CPK lub CTIS.